W porównaniu do mojej poprzedniej książki Pani Picoult, ta jest dość przewidywalna. Historia nie powal. Nagromadzenie takich samych zdarzeń (z reguły tych nieprzyjemnych) dotyczących różnych bohaterów aż zadziwia. Ledwo przebrnęłam, szczególnie przez tabelki dotyczące DNA, a przecież to nie dokument.

W porównaniu do mojej poprzedniej książki Pani Picoult, ta jest dość przewidywalna. Historia nie powal. Nagromadzenie takich samych zdarzeń (z reguły tych nieprzyjemnych) dotyczących różnych bohaterów aż zadziwia. Ledwo przebrnęłam, szczególnie przez tabelki dotyczące DNA, a przecież to nie dokument.

Jodi Picoult ma talent do poruszania trudnych tematów, często kontrowersyjnych, tak jest również i w tej książce. Tym razem jest to temat gwałtu, ale pokazany z tej drugiej strony ,czyli niesłusznie oskarżonego. "Czarownice..." pokazują, jak łatwo manipulować ludźmi i tworzyć tzw. powszechną opinię, oraz to jak rzucona plotka potrafi zrujnować człowiekowi życie i jak długa i trudna bywa droga by udowodnić swoją niewinność.
Książka jest wzruszająca, poruszająca, szarpiąca naszymi uczuciami od strachu, niedowierzania, poprzez oburzenie i chęć ukarania winnych, ale... czy plotka, oraz oskarżenie, które rozpaliły ten salemowski stos, rzucone przez cztery nastolatki zafascynowane magią, czarami, urokami, w rzeczywistości nie były wołaniem o pomoc?
To pozycja, którą mogę polecić z czystym sumieniem, mimo iż nie jest nowością wydawniczą, o której huczy i buczy😉

Jodi Picoult ma talent do poruszania trudnych tematów, często kontrowersyjnych, tak jest również i w tej książce. Tym razem jest to temat gwałtu, ale pokazany z tej drugiej strony ,czyli niesłusznie oskarżonego. "Czarownice..." pokazują, jak łatwo manipulować ludźmi i tworzyć tzw. powszechną opinię, oraz to jak rzucona plotka potrafi zrujnować człowiekowi życie i jak długa...

Kolejna powieść Jodi, jak zwykle fascynująca od początku do końca.
- Zgodnie z przewidywaniem ekscytujący sądowy proces, tym razem nauczyciel oskarżony o molestowanie uczennicy. I prawie do końca nie wiadomo jak się to skończy.
- Ciekawa tematyka: mężczyzna, któremu smarkula ukradła życie. I o ukradzionym życiu ciekawie, i o tym, jak to będąc nauczycielem trzeba ostrożnie obchodzić się z młodymi dziewczętami.
- Nawiązanie do historycznych procesów czarownic z Salem, tych z XVII wieku. Są i czarownice, i magia, i czary-mary.
- Mix minithrillera, sensacji, romansu i obyczajówki. Każdy z tych aspektów w doskonałym stylu.
- Oczywiście nic nie jest tak proste, jak się wydaje. Autorka funduje tajemnice i fabularne niespodzianki.

Czyta się gładko i z przyjemnością, mimo iż środek się trochę ciągnie, małolaty wkurzają, a zakończenie da się przewidzieć, ale to są drobiazgi. Powieść i tak znakomita.

Zgodnie z Wyzwaniem LC na wrzesień powieść o nauczycielu.

Kolejna powieść Jodi, jak zwykle fascynująca od początku do końca.
- Zgodnie z przewidywaniem ekscytujący sądowy proces, tym razem nauczyciel oskarżony o molestowanie uczennicy. I prawie do końca nie wiadomo jak się to skończy.
- Ciekawa tematyka: mężczyzna, któremu smarkula ukradła życie. I o ukradzionym życiu ciekawie, i o tym, jak to będąc nauczycielem trzeba ostrożnie...

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, mimo to książka mnie wciągnęła. Polecam

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, mimo to książka mnie wciągnęła. Polecam

Nudna, niezbyt angażująca czytelnika, nie zasługuję na tak wysoką ocenę. Miałam wrażenie że mam przed sobą jakieś tanie czytadło dołączone do gazety. Bohaterowie jednowymiarowi, akcja nieciekawa, do końca nie wiadomo, dlaczego Gilian w ogóle oskarżyła Jacka o gwałt. Zachowanie jej przyjaciółek też jest niezrozumiałe, w ogóle całą książkę marzyłam tylko o tym, żeby ją już wreszcie skończyć.
Jeśli ktoś liczy na to, że będzie tu coś o czarowaniu to się raczej rozczaruje.

Nudna, niezbyt angażująca czytelnika, nie zasługuję na tak wysoką ocenę. Miałam wrażenie że mam przed sobą jakieś tanie czytadło dołączone do gazety. Bohaterowie jednowymiarowi, akcja nieciekawa, do końca nie wiadomo, dlaczego Gilian w ogóle oskarżyła Jacka o gwałt. Zachowanie jej przyjaciółek też jest niezrozumiałe, w ogóle całą książkę marzyłam tylko o tym, żeby ją już...

Znowu zawiodłam się na autorce :(, ma bardzo różne książki i ta akurat do wybitnych nie należy. Strasznie naiwna (dorośli tak łatwo zmanipulowani przez nastolatki?),masę nielogiczności, dłuuuugie wywody prawnicze i laboratoryjne, nie podobała mi się.

Znowu zawiodłam się na autorce :(, ma bardzo różne książki i ta akurat do wybitnych nie należy. Strasznie naiwna (dorośli tak łatwo zmanipulowani przez nastolatki?),masę nielogiczności, dłuuuugie wywody prawnicze i laboratoryjne, nie podobała mi się.

Książka napisana bardzo płynnie. Wszystkie wątki zostały wyjaśnione (nawet fragment nt neopoganskiej wiary) co jak dla mnie stanowi duży atut.
Przystojny nauczyciel, w którym podkochuje się większość dziewczyn, niektóre nawet snuja domysły jakoby byłyby z nim w związku. Niestety fantazje nastolatek często kończą się tragicznie dla obiektów ich westchnień-z czym również mamy do czynienia w książce.
Głowna postać kobieca skrywajaca tajemnice oraz uraz sprzed lat. Schowała się tak szczelnie w swojej przysłowiowej twierdzy, że nie dopuszcza do siebie nikogo.
Tych dwoje musiało połączyć głębsze uczucie, co wisiało w powietrzu już na samym początku. Chwile zwątpienia w uczucie oraz trudność wyboru sprawiają że mimo dużych rozmiarów, książkę czyta się bardzo szybko.

Książka napisana bardzo płynnie. Wszystkie wątki zostały wyjaśnione (nawet fragment nt neopoganskiej wiary) co jak dla mnie stanowi duży atut.
Przystojny nauczyciel, w którym podkochuje się większość dziewczyn, niektóre nawet snuja domysły jakoby byłyby z nim w związku. Niestety fantazje nastolatek często kończą się tragicznie dla obiektów ich westchnień-z czym również mamy...

Nie czytałam dotąd żadnej historii pióra Jodi Picoult. Tytuł sugerował, że dotkniemy tematu czarownic, ostracyzmu i nienawiści, raczej we współczesnym wydaniu. I tak się stało.

Ponad 700 stron tekstu wydało się ogromnym "klocem", ale chyba nigdy dotąd nie przeczytałam takiej ilości stron w ciągu jednego dnia. Bo, przyznać trzeba, że czyta się tę pozycję z niewiarygodną szybkością, sceny są plastyczne, a dialogi żywe i nie rażące sztucznością.

Temat relacji nauczyciela z uczniami nie jest mi obcy, bo praktykuję go od niemal ćwierć wieku. I wiem, że młody, przystojny nauczyciel otoczony wianuszkiem dorastających panien, których pojęcie o miłości jest mocno wyidealizowane, a mniemanie o swojej atrakcyjności nad wyraz wysokie, musi mieć się na baczności i zachować wskazany dystans ograniczając się do kontaktów czysto szkolnych. Wydaje mi się, że Jack tę granicę nieco przekroczył, niepotrzebnie angażując się w sprawy prywatne swej uczennicy. Wiem, że robił to z dobrego serca, ale do uczniów zawsze trzeba mieć ograniczone zaufanie, a osobiste sprawy oddać rodzicom i terapeutom.

Miasteczko Salem Falls, gdzie toczy się drugi koszmar bohatera, to z kolei obraz typowej mieściny, ze wszechobecną hipokryzją, w której wszyscy oceniają wszystkich często na podstawie niesprawdzonych plotek. Sielska społeczność, jakich wiele, w której, jak pisał biblista Mateusz, każdy widzi drzazgę w cudzym oku, nie dostrzegając w swoim belki. Małoletnie czarownice prowokujące choroby i tragedie u nielubianych znajomych, upajające się halucynogennymi środkami, nigdy nie rozliczony gwałt na koleżance, albo kazirodztwo (ujawnione na ostatniej stronie książki!) to w końcu coś, co rozgrywa się poza oczami innych. Tkwi głęboko, nigdy nie ujawnione, stwarzając w przypadku dziewcząt pozory grzeczności, posłuszeństwa i wrażliwości, a w przypadku ojca głównej winowajczyni pozory idealnego rodzicielstwa. I pewnie było nieujawnione nadal, gdyby nie knowania i fatalny w skutkach niecny plan dziewcząt.

Nie do końca przemówiła do mnie motywacja przywódczyni tej grupy - Gilian. W książce zostało to wyjaśnione w kilku miejscach, ale wciąż nie pojmuję tej ogromnej nienawiści do mężczyzny, którego widziało się osobiście raptem zaledwie kilka razy, a całe wyobrażenie o nim czerpało z wyolbrzymionych plotek.

Jodi Picoult udało się jednak co innego. Pokazać, w jaki sposób o mały włos można zniszczyć niewinnego człowieka. Przekreślić jego osiągnięcia, zdeptać dobre imię, narazić na powszechne potępienie, wykreować potwora, przed którym matki uciekają z dziećmi, nastolatki trzyma się pod kluczem, a po zmroku miasto pustoszeje. Nie da się zatem czytać tej książki bez złości i świadomości, że nawet w XXI wieku istnieją prawdziwe polowania na "czarownice". Przewrotnie, w Salem Falls to młodociane czcicielki neopoganizmu sprowokowały polowanie na Bogu ducha winnego nauczyciela.

Dobra książka, która podejmuje trudne tematy, zmusza do głębokiej refleksji i której szybko się nie zapomina.

Nie czytałam dotąd żadnej historii pióra Jodi Picoult. Tytuł sugerował, że dotkniemy tematu czarownic, ostracyzmu i nienawiści, raczej we współczesnym wydaniu. I tak się stało.

Ponad 700 stron tekstu wydało się ogromnym "klocem", ale chyba nigdy dotąd nie przeczytałam takiej ilości stron w ciągu jednego dnia. Bo, przyznać trzeba, że czyta się tę pozycję z niewiarygodną...

Rozwleczona do granic absurdu. Gdyby była krótsza o około 300 stron to dobrze by jej to zrobiło, gdyż po co mam znać w jakich okolicznościach przyszedł na świat główny bohater?
A tymczasem jeden ważny wątek został całkiem niewyjaśniony. Doceniam za naprawdę rzetelne podejście do książki, przyjemny styl pisania, oraz kilku nawet dobrych bohaterów.

Rozwleczona do granic absurdu. Gdyby była krótsza o około 300 stron to dobrze by jej to zrobiło, gdyż po co mam znać w jakich okolicznościach przyszedł na świat główny bohater?
A tymczasem jeden ważny wątek został całkiem niewyjaśniony. Doceniam za naprawdę rzetelne podejście do książki, przyjemny styl pisania, oraz kilku nawet dobrych bohaterów.

W sumie nie było jakiegoś wielkiego wow i akcja zaczyna się dziać tak po połowie, ale książka porusza bardzo ważny temat, że o wiele trudnej jest udowodnić, że się czegoś nie zrobiło, niż, że się coś zrobiło. Aż się człowiekowi robi niedobrze od tej niesprawiedliwości.

W sumie nie było jakiegoś wielkiego wow i akcja zaczyna się dziać tak po połowie, ale książka porusza bardzo ważny temat, że o wiele trudnej jest udowodnić, że się czegoś nie zrobiło, niż, że się coś zrobiło. Aż się człowiekowi robi niedobrze od tej niesprawiedliwości.