Zamysł autora nie do końca mnie przekonuje bo koniec końców miałem wrażenie jakbym czytał kolejny numer DL. Bardziej odpowiadałaby mi klasyczna powieść w której można by zawrzeć te same przemyślenia ale mniej "łopatologicznie". 6 na zachętę i czekam na kolejną rzecz od Łukasza.

Zamysł autora nie do końca mnie przekonuje bo koniec końców miałem wrażenie jakbym czytał kolejny numer DL. Bardziej odpowiadałaby mi klasyczna powieść w której można by zawrzeć te same przemyślenia ale mniej "łopatologicznie". 6 na zachętę i czekam na kolejną rzecz od Łukasza.

Książka naprawdę przeciętna. Znam teksty autora z jego bloga i wiem jakie poglądy wyznaje. Niestety tutaj były one tak nachalnie wciskane i poparte tak słabymi argumentami, głównie w drugim rozdziale o fikcyjnej organizacji Polonicus Crux, że naprawdę odechciewało się tego czytać. Najciekawszy chyba pierwszy rozdział, mimo że nic odkrywczego też w nim nie znajdziemy - każdy w temacie wie jak wygląda kibicowskie życie. No ale autor powinien się skupić na tym, a najlepiej by wyszło gdyby połączył trzeci rozdział z pierwszym i w ramach pamiętnika opisywał kibicowskie historie.

Książka naprawdę przeciętna. Znam teksty autora z jego bloga i wiem jakie poglądy wyznaje. Niestety tutaj były one tak nachalnie wciskane i poparte tak słabymi argumentami, głównie w drugim rozdziale o fikcyjnej organizacji Polonicus Crux, że naprawdę odechciewało się tego czytać. Najciekawszy chyba pierwszy rozdział, mimo że nic odkrywczego też w nim nie znajdziemy - każdy...

„Taniec na linie” to pierwsza książka wydana przez Łukasza Growera, człowieka znanego zarówno w środowisku kibicowskim, jak i narodowym.
Autorski debiut liczy sobie 148 stron, a zdobi go zachowana w podziemnym stylu czarno-biała okładka. „Taniec na linie” pochłania się w ekspresowym tempie, tym bardziej że akcja książki dzieje się we współczesnych czasach, przez co w pewien sposób mamy prawo poczuć się jej nieodłączną częścią.
Jesteś kibicem, prawicowcem, który mówiąc dość delikatnie „nie uważa” lewactwa? Pewnie do tego jesteś osobą wierzącą, chociaż z kościołem może być Ci nie koniecznie po drodze? Ta książka będzie dla Ciebie idealnym wyborem, by oddać się refleksji dotyczącej Twojego tańca na linie, nie wiesz, o czym mówię? Odpowiedź na to pytanie znajdziesz właśnie w tej ciekawej publikacji.
Pełna recenzja: http://sektorkiboli.pl/lukasz-grower-taniec-na-linie/

„Taniec na linie” to pierwsza książka wydana przez Łukasza Growera, człowieka znanego zarówno w środowisku kibicowskim, jak i narodowym.
Autorski debiut liczy sobie 148 stron, a zdobi go zachowana w podziemnym stylu czarno-biała okładka. „Taniec na linie” pochłania się w ekspresowym tempie, tym bardziej że akcja książki dzieje się we współczesnych czasach, przez co w pewien...

Odkąd w 1999 r. wydany został zbiór opowiadań pt. "Bunt", przeszło szesnaście lat, przyszło nam czekać na ukazanie się kolejnej pozycji beletrystycznej, której fabuła osnuta by była wokół zagadnień związanych z szeroko pojętym współczesnym nacjonalizmem. Spragniony tego typu literatury, zakup tej książki potraktowałem jako coś oczywistego i naturalnego. Dodatkowym bodźcem była znajomość publicystyki autora, co tylko zwiększyło apetyt na kolejny owoc jego twórczości.

Walka.
Tym krótkim rzeczownikiem śmiało można opisać motyw wiodący przewijający się przez karty powieści. Gdy jednak Regalica skupiał się głównie na technicznych kwestiach walki z systemem, to Gower idzie o wiele dalej. Stawia mocny akcent na walkę wewnętrzną, dylematy oraz przemianę głównego bohatera. W "Tańcu na linie" próżno szukać epicko opisanych zadym czy bójek, a kto oczekuje tego typu rozrywki niskich lotów srogo się zawiedzie.

Fanatyzm.
Immanentna cecha opisanych postaci. Począwszy od fanatycznego kibica, poprzez ulicznego aktywistę, który nie waha się sięgać po najbardziej wyszukane środki jak szantaż, a kończąc na gorliwym katoliku, szukającym odpowiedzi w wierze, a sensu życia w Bogu.

Polityczny żołnierz.
Ideał ku któremu dąży bohater. Wolny od nałogów i odporny na pokusy konsumpcjonistycznego świata, bezgranicznie oddany sprawie i świadomy swoich celów. Mimo, że targają nim rozterki, to konsekwentnie podążą wytyczoną ścieżką.

Przesłanie, które niesie ze sobą lektura ma bardzo osobisty charakteru. W tym względzie można się pokusić o interpretację utworu, jako swoistego pamiętnika, a nawet autobiografii autora - młodego człowieka, który szuka celu i sensu w życiu oraz walczy ze światem pozbawionym wartości. Walkę tą prowadzi jednak przede wszystkim przeciwko "złemu".

Książka nie pozbawiona jest również wad. Uwidacznia się brak porządnej korekty i redakcji. Zdarzają się błędy w zapisach dialogów czy "niezgrabne" formułowane zdania. Kwestie wypowiadane przez bohaterów brzmią czasem jak kazania lub prelekcje, a nie normalna rozmowa, przez co stwarzają wrażenie nienaturalności. Wszystko to zrzucić można na karb specyfiki tego typu twórczości.

Odkąd w 1999 r. wydany został zbiór opowiadań pt. "Bunt", przeszło szesnaście lat, przyszło nam czekać na ukazanie się kolejnej pozycji beletrystycznej, której fabuła osnuta by była wokół zagadnień związanych z szeroko pojętym współczesnym nacjonalizmem. Spragniony tego typu literatury, zakup tej książki potraktowałem jako coś oczywistego i naturalnego. Dodatkowym bodźcem...