Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy to kwestia tego, że przyzwyczaiłem się już do stylu autorów, ale wydaje mi się, że książka jest lepiej napisana niż poprzedni tom (choć czytam teraz trzeci i dorobiłem się kilku dodatkowych pęknięć na szkliwie zębów, więc po zakończeniu trylogii na bank muszę udać się do dentysty).
Żal trochę jak autorzy pozbyli się Hekate, Aurelusza Venporta i Zufy. Zwłaszcza szkoda tej pierwszej, bo postać miała niesamowity potencjał, a została wykorzystana bardzo po macoszemu i nie odegrała zbyt wielkiej roli, choć potencjał miała ogromny.
Poza tym, mogę stwierdzić, że lektura stanowiła dość dobrą rozrywkę.

Nie wiem czy to kwestia tego, że przyzwyczaiłem się już do stylu autorów, ale wydaje mi się, że książka jest lepiej napisana niż poprzedni tom (choć czytam teraz trzeci i dorobiłem się kilku dodatkowych pęknięć na szkliwie zębów, więc po zakończeniu trylogii na bank muszę udać się do dentysty).
Żal trochę jak autorzy pozbyli się Hekate, Aurelusza Venporta i Zufy. Zwłaszcza...

Do książki podszedłem jak do przysłowiowego "jeża" zniechęcony niepochlebnymi opiniami. Niedokończona klasyczna seria pozostawiła jednak niedosyt Diuny. Po pierwsze odradzam czytanie 'Diuny" po chronologii wydarzeń. Ta książka, dla kogoś, kto nie zaznajomił się z pierwowzorem , wyda się słaba i zniechęci go do oryginału. Nie wiem czy chodzi o kiepskie tłumaczenie, czy autorzy nie poddali swego "dzieła" redakcji, bo użyty język jest okropnie patetyczny, liczne przywoływanie wydarzeń sprzed kilku rozdziałów również nie poprawia sytuacji. Główni bohaterowie są okropnie przerysowani i sztampowi. Przemiana postawy Vora w stosunku do myślących maszyn jest procesem równie błyskawicznym jak pstryknięcie palcami.
A co dostaje miłośnik Diuny? No, jest kilka smaczków, jak np. historia powstania luminosfer czy osobistych tarcz. Furorę u mnie zrobił natomiast wątek odkrycia melanżu dla obcoświatowców oraz pierwsze ujeżdżenie czerwia.

Do książki podszedłem jak do przysłowiowego "jeża" zniechęcony niepochlebnymi opiniami. Niedokończona klasyczna seria pozostawiła jednak niedosyt Diuny. Po pierwsze odradzam czytanie 'Diuny" po chronologii wydarzeń. Ta książka, dla kogoś, kto nie zaznajomił się z pierwowzorem , wyda się słaba i zniechęci go do oryginału. Nie wiem czy chodzi o kiepskie tłumaczenie, czy...

Na razie cykl Kroniki Diuny jest dla mnie jak fala sinusoidalna - po świetnej "Diunie" nastąpił spadek formy w "Mesjaszu Diuny", po którym nastąpiły bardzo dobre "Dzieci Diuny" . W tym przypadku to wg. mnie najgorsza z dotychczasowych części. Nie przemówiła do mnie samotność Pana Leto, nie współczułem mu, zamiast tego wzbudził moją antypatię. Tysiące lat pokoju nie usprawiedliwiają stworzenia intergalaktycznego totalitaryzmu. Najbarwniejszą postacią okazał się kolejny ghola starego znajomego.

Na razie cykl Kroniki Diuny jest dla mnie jak fala sinusoidalna - po świetnej "Diunie" nastąpił spadek formy w "Mesjaszu Diuny", po którym nastąpiły bardzo dobre "Dzieci Diuny" . W tym przypadku to wg. mnie najgorsza z dotychczasowych części. Nie przemówiła do mnie samotność Pana Leto, nie współczułem mu, zamiast tego wzbudził moją antypatię. Tysiące lat pokoju nie...