Zaskoczyło mnie poruszanie tematu społeczeństwa w tak skupionej na indywidualności filozofii jak filozofia Artura Schopenhauera.
Mimo to dało się coś z tego wykrzesać.
Główna treść książki to przybliżanie podstawowych koncepcji Schopenhauera z wstawkami o społeczeństwie, na początku mamy gruby kontekst historyczny a na końcu J. Garewicz skupia się na meritum czyli społeczeństwie.
Książkę czytało się przyjemnie i nie wymaga uprzedniego przygotowania a propos filozofii Schopenhauera

Zaskoczyło mnie poruszanie tematu społeczeństwa w tak skupionej na indywidualności filozofii jak filozofia Artura Schopenhauera.
Mimo to dało się coś z tego wykrzesać.
Główna treść książki to przybliżanie podstawowych koncepcji Schopenhauera z wstawkami o społeczeństwie, na początku mamy gruby kontekst historyczny a na końcu J. Garewicz skupia się na meritum czyli...

Głównie autor wykazuje w niej różnice i podobieństwa między Schopenhauerem a romantyzmem. Krótkie wprowadzenie, kilka ciekawych wątków, jeden list przetłumaczony i pokazujący drobiazgowość Schopenhauera w wydawaniu swoich prac, gdzie dawał instrukcje dokładnie co do przecinka.

Momentami konfrontacja z samowiedzą Hegla, odwołując się jednocześnie do tekstu o Historii z tomu drugiego, Świata jako woli. Autor jako znawca klasycyzmu lubił przytaczać jego oponenta i wykazywać różnice co w moim odczuciu sprawia, że treść jest mniej czytelna.

Ogólnie to autor ubolewa nad tym, że tak naprawdę nikt Schopenhauerem się nie zajmuje i nad jego nadintepretacjami (jako np. kontynuatora Fichtego lub mówiącego o tym że był antytezą dla Hegla, ale nie tylko, o wiele bardziej urozmaicona lektura) lub ubogimi intepretacjami, stawiającymi go w niewłaściwym świetle, wykazując się przy tym znakomitą znajomością literatury w języku niemieckim.

Ja niestety niemieckiego nie znam i nawet gdybym chciał, nie mogę do nich sięgnąć. Pozycja raczej dodatkowa, w zupełności znajomość dwóch tomów i pobieżnie biografii wystarcza aby zrozumieć jego filozofię.

Dopiero rozdział ostatni zajmuje się tematyką, jak umowa społeczna, status jednostki w kontekście tej umowy lub w kontekście państwa, jej indywidualność, pojęcie sprawiedliwości przez Schopenhauera czy pojęcie państwa. Powiedzmy, że w okół tych wartości krąży rozdział ostatni a wcześniejsze są niejako wprowadzeniem i ustawieniem czytelnika, do dalszych szczegółowych badań nad Schopenhauerem.

Głównie autor wykazuje w niej różnice i podobieństwa między Schopenhauerem a romantyzmem. Krótkie wprowadzenie, kilka ciekawych wątków, jeden list przetłumaczony i pokazujący drobiazgowość Schopenhauera w wydawaniu swoich prac, gdzie dawał instrukcje dokładnie co do przecinka.

Momentami konfrontacja z samowiedzą Hegla, odwołując się jednocześnie do tekstu o Historii z...