Kapcie nie spadły.
Ale koty pod pretekstem kuwety odwiedzenia, do garażu odprawiłem.
Tak im jakoś oczy zżółkły...może po kurczaku z curry :)?
A może Stefcio nośny był ?
Tak czy siak to horrendalnie chory horror.
Porażająco przerażająco przeokropny.
I okrutnie, odpychająco obrzydliwy.
Radosna konsumpcja miejsca więc nie miała. Ale to margines. Krzykliwy, wypasiony, ale margines. O wiele ciekawsza i głębsza psychoanalityczna warstwa wybiła się. Oczami wyobraźni, Kinga widzę, przy do pisania maszynie, gdy z kłów krew mu kapie a gnijąca skóra oślizłe ślady na klawiszach zostawia. Gdy charczy z niezadowolenia i wyje z frajdy, szpetoty dziwów na papierze tworzonych. I tymi samymi oczami widzę Stefka w kuchni, w błękitnym fartuszku talerzyki ścierającego i nucącego pod nosem Tango Milonga. Czule dziatki na dobranoc całującego i żonusi świetny kawał o dwóch króliczkach referującego. Wierzcie lub nie, drugi Stefek jest prawdziwszy. Drugi Stefek zawsze w dziesiątkę trafia. I u drugiego Stefka na kozetce bym się położył.
W celach psychoterapeutycznych oczywiście :)
Bo Stefan widzi sporo.
Mało tego.
Potrafi ulotny stan umysłu na kartach książek zamrozić.
A, że z myszki, która siedzi sobie i ząbkami serek skrobie, lwa , tygrysa na trzech nogach i o wielkich krzywych rogach kreuje...
I jak Burczymucha knuje...
To tylko niezbędne dla znawców horrorów napięcie buduje.
Finalnie, nie żałuję.

Ale koty niech żona zawoła :)

Kapcie nie spadły.
Ale koty pod pretekstem kuwety odwiedzenia, do garażu odprawiłem.
Tak im jakoś oczy zżółkły...może po kurczaku z curry :)?
A może Stefcio nośny był ?
Tak czy siak to horrendalnie chory horror.
Porażająco przerażająco przeokropny.
I okrutnie, odpychająco obrzydliwy.
Radosna konsumpcja miejsca więc nie miała. Ale to margines. Krzykliwy, wypasiony, ale...