Przedmiotem rozważań autorki jest próba odpowiedzi na pytanie o pochodzenie gwiazd, planet i człowieka. Mimo rozwoju nauki do niespotykanego wcześniej poziomu, w zasadzie nie potrafimy znaleźć niewątpliwego wytłumaczenia powstania życia na Ziemi, jak również powstania Układu Słonecznego. Wszelkie teorie wyjaśniające mają status hipotez i co gorsza, nawet jeśli znajdują odpowiedzi na niektóre pytania, stoją w opozycji do pewnych obserwowalnych faktów, skutkiem czego wiele przemawia za ich odrzuceniem. Bardzo ciekawie czyta się rozdział poświęcony opisowi naszego Układu Słonecznego, z którego można wiele się dowiedzieć: np. każdy wie, że Ziemia ma swojego satelitę, jednak mało kto wie, że posiada również dwa księżyce pyłowe. Mamy w Układzie planety bez satelitów i takie, które mają ich obfitość, przy czym niektóre księżyce posiadają rozmiary małych planet. Są również planety wirujące w ruchu przeciwnym do obiegu słońca. Co do tego ostatniego, mało kto uświadamia sobie, że ono również krąży wokół centrum Galaktyki, szacuje się, że jedno okrążenie zabiera mu 200 mln. lat, a takich okrążeń mogło wykonać 25. Wszechświat to nieustanny ruch i działanie ogromnych sił. Zainteresowanym proponuję obejrzeć wizualizację Układu Słonecznego oraz wizualizację Drogi Mlecznej i położenia w niej naszego układu planetarnego. Widok miejsca lokalizacji Ziemi w Galaktyce wzbudza refleksję, iż człowiekowi przydałoby się nieco więcej dystansu do samego siebie i przede wszystkim więcej pokory. Z drugiej strony wytworzenie się warunków do powstania życia na Ziemi, opartego na węglu z atmosferą umożliwiającą oddychanie i ochronę przed silnym promieniowaniem kosmicznym skłania do myślenia, iż mimo peryferyjnego położenia w Galaktyce, nasza planeta została w pewien sposób uprzywilejowana. W historii Ziemi odnotowano katastrofy o skali niosącej konsekwencje planetarne: wyginięcie gatunków, przemieszczanie się biegunów ( na Syberii znaleziono bardzo wiele zamarzniętych mamutów z zakonserwowaną treścią żołądka, co znaczyło, że zginęły raptowną śmiercią i że „w chwili ich śmierci panował klimat ciepły i rosły odpowiednie dla tego klimatu rośliny, całkowicie inne niż te, które dziś spotykamy na Syberii”, co świadczy też o gwałtownej zmianie klimatu w momencie zagłady a fakt, że zostały zakonserwowane w lodzie dowodzi, że stosunkowo krótko po ich śmierci pokrył je lód). Jak się okazuje zjawisko zamiany biegunów powtarzało się wielokrotnie w historii naszej planety, jednak niosło spustoszenie wówczas, kiedy Ziemia traciła pole magnetyczne i zbiegało się to w czasie z wysyłaniem przez Słońce lub inne gwiazdy wysokoenergetycznego promieniowania. Pole magnetyczne Ziemi tak naprawdę chroni nas cały czas od nadmiernego promieniowania, dlatego tak ważna była i jest walka z dziurą ozonową. Warto by było aby każdy uświadomił sobie, że również jednym ze skutków efektu cieplarnianego jest osłabienie magnetosfery ziemskiej i w gruncie rzeczy, wystawianie na duże ryzyko przetrwanie ludzkości.(Pomyślcie o tym zanim nie wiadomo który raz poprosicie o zapakowanie w plastikowe torebki zakupów.)
Gorąco zachęcam wszystkich do lektury „Kosmogenezy”. Moim skromnym zdaniem wiedza zawarta w tej pozycji powinna być obowiązkowo przekazywana w szkołach. Do wydania, które posiadam, mam tylko jedną uwagę, mianowicie obecnie Pluton nie cieszy się statusem planety, zatem nasz Układ ma oficjalnie o jedną planetę mniej.

Przedmiotem rozważań autorki jest próba odpowiedzi na pytanie o pochodzenie gwiazd, planet i człowieka. Mimo rozwoju nauki do niespotykanego wcześniej poziomu, w zasadzie nie potrafimy znaleźć niewątpliwego wytłumaczenia powstania życia na Ziemi, jak również powstania Układu Słonecznego. Wszelkie teorie wyjaśniające mają status hipotez i co gorsza, nawet jeśli znajdują...