To twórczości Anny Ficner - Ogonowskiej słyszałam wiele dobrego, dlatego postanowiłam przeczytać tę książkę. Jakie było moje zdziwienie, gdy dowiedziałam się, że ma ona tyle negatywnych opinii - że nudna, nic się nie dzieje, tytuł pasuje do treści... Mimo to zaryzykowałam i przeczytałam.

Główną bohaterką jest Julka, studentka psychologii, żyjąca w cieniu brata księdza, przebojowej siostry, zrzędliwej mamy i apodyktycznej ciotki. Dziewczyna znajduje pociechę w swoim rodzeństwie, łagodnej ciotce Mariannie i najlepszej przyjaciółce.

W swoim środowisku Julka jest traktowana jako kandydatka na starą pannę i rodzina nie omieszka jej przypominać, że jej starsza siostra w jej wieku szykowała się do ślubu. Julka jednak nie szuka miłość, zamiast tego pracuje jako wolontariuszka w szpitalu, gdzie zajmuje się chorymi dziećmi. Spotyka tam Łukasza Kochanowskiego, ordynatora. Początkowo go nie znosi i próbuje zrazić do niego swoją przyjaciółkę, która jest nim zainteresowana. Jednak kiedy Nela zakochuje się w kimś innym, Julka uświadamia sobie, że Łukasz nie jest taki zły i zaczyna ją pociągać. Wkrótce się w nim zakochuje, ale czy jej rodzina to zaakceptuje? I czy Łukasz traktuje ją poważnie, a różnica wieku nie będzie stanowić przeszkody?

Czytając ,,Czas pokaże" miałam pewne skojarzenia z ,,Błękitnym zamkiem" Montgomery. I tu, i tu, mamy nieśmiałą bohaterkę, terroryzowaną przez rodzinę(chociaż w przypadku Julki to trochę za mocne określenie), która swoje przemyślenia zachowuje dla siebie, ale potem zaczyna nabierać pewności siebie, i która zakochuje się w nieodpowiednim mężczyźnie. Obie książki są niezwykle ciepłe, optymistyczne i dające nadzieję. To powieści po których przeczytaniu człowiek czuje się lepiej. Inne książki, które kojarzyły mi się z pozycją Ogonowskiej to ,,Dziś i na zawsze" Nory Roberts i ,,A jednak miłość" Barbary Taylor Bradford. Wszystkie trzy powieści to romanse, skierowane głównie do kobiet, w którym nie brak namiętności i miłosnych wyznań, a główny bohater jest przystojny i pożądany przez płeć przeciwną. ,,Dziś i na zawsze" to typowy romans, bez innych wątków, natomiast ,,A jednak miłość" porusza jednak też inne, trochę poważniejsze i dramatyczniejsze tematy. Powieść pani Ani jest dla mnie czymś pomiędzy powyższymi pozycjami, nie jest tak typowym romansem jak powieść Roberts, ale nie dorównuje historii opowiedzianej przez Bradford.

,,Czas pokaże" to powieść z bardzo pozytywnym przesłaniem, nawołująca do słuchania głosu serca i chodzenia własną drogą. Książka ma pokazać, że miłość jest dla każdego, że nie patrzy w metrykę i zawsze jest na nią czas. Pojawiają się tu również odniesienia do chrześcijaństwa w ustach Janka, brata Julki(bardzo lubię tę postać, oby takich księży było jak najwięcej), które nie są moralizatorskie, natomiast zachęcają do przebaczania, pokory i przyjmowania życia, takim jakie jest. Ogólnie to bardzo ciepła i sympatyczna opowieść o miłości, przyjaźni i rodzinie. Największym minusem był dla mnie wątek krótkotrwałego rozstania Julki z Łukaszem, po którym bohaterka wpadła w depresję. On nie zrobił nic złego, zachował się porządnie i był szczery, natomiast ona widziała problemy tam, gdzie ich nie było, sama z nim zerwała, po czym zamknęła się w pokoju i straciła kontakt ze światem. Tego wątku mogłoby nie być.

,,Czas pokaże" to książka dla tych, którzy chcą się odprężyć i rozmarzyć przy dobrej lekturze. Na pewno sięgnę po inne książki autorki.

,,Chyba każda miłość jest powołaniem do bycia dobrym."

To twórczości Anny Ficner - Ogonowskiej słyszałam wiele dobrego, dlatego postanowiłam przeczytać tę książkę. Jakie było moje zdziwienie, gdy dowiedziałam się, że ma ona tyle negatywnych opinii - że nudna, nic się nie dzieje, tytuł pasuje do treści... Mimo to zaryzykowałam i przeczytałam.

Główną bohaterką jest Julka, studentka psychologii, żyjąca w cieniu brata księdza,...