Autorzy książki stworzyli przepiękny album miejsc, zdarzeń, ludzi i historii. Na kartach książki ubrali podróż po niezbadanych rejonach Skandynawii. Przedstawili wspomnienia i obrazy wielu swoich podróży – zarówno po cywilizowanych, czasami turystycznych miastach, jak też po terenach dzikich, tajemniczych, niemalże niedostępnych przeciętnemu człowiekowi. Jestem pod wrażeniem tego, jak zręcznie autorzy przedstawili ogrom wiedzy – powiedziałabym teoretycznej – na łamach zwyczajnej książki. Osobiście zaliczyłabym literacki debiut autorów do kategorii przewodników, jednakże tych niezwykłych, napisanych z pasją i polotem. Miedzińscy łamią stereotypy dotyczące Skandynawii, obnażają jej ciemne strony, ale ukazują też walory, o które nie podejrzewałabym krainy fiordów. W mojej głowie Skandynawia była dotąd dzikim, piekielnie drogim rejonem, o którym wiedziałam tylko tyle, że kiedy będę bogata to chcę go zobaczyć. Po lekturze wiem wiele na temat pochodzenia Finów, ich kultury, zwyczajów czy tradycji. Rozumiem zachwyt nad sauną czy jedzeniem łosia. Pojmuję sposób życia uwarunkowany zabójczą temperaturą czy pieruńsko krótkim dniem. I mam szacunek, ogromny szacunek wobec ludzi Skandynawii. Bo potrafią coś, czego ja bym nie umiała.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/skandynawia-swiatlo-polnocy-zofia-miedzinska-michal-miedzinski/

Autorzy książki stworzyli przepiękny album miejsc, zdarzeń, ludzi i historii. Na kartach książki ubrali podróż po niezbadanych rejonach Skandynawii. Przedstawili wspomnienia i obrazy wielu swoich podróży – zarówno po cywilizowanych, czasami turystycznych miastach, jak też po terenach dzikich, tajemniczych, niemalże niedostępnych przeciętnemu człowiekowi. Jestem pod...