Baśń jak Niedźwiedź jest rzadko spotykanym sporym zbiorem opowieści o znanych i tych mniej znanych Polakach i zdarzeniach powodujących, że duma z posiadania takich przodków rośnie. Jest i o sportowcach, pisarzach, malarzach, naukowcach. To również moje pierwsze spotkanie z pisarstwem Gabriela Maciejewskiego, które zaowocowało kompulsywnym sięganiem po jego książki.
Historie podnoszą na duchu, spajają nas we wspólnotę, wbrew pędowi życia, który jej nie faworyzuje. W jakiś przedziwny sposób wlewają spokój i uśmiech na długo po przeczytaniu. Trzeba pamiętać, że książka została wydana w czasie, kiedy z jakąś niepojętą intensywnością gardzono polskością na każdym kroku. Dlaczego tak piszę – mieszkałam wiele lat poza Polską i po powrocie nie mogłam się nadziwić, jakie modne jest „gnojenie” zalet Polaków i dzielenie wspólnoty, a odwrotny trend widziałam w krajach, w których mieszkałam (żeby nie było wątpliwości, tam gdzie przebywałam obywatele wcale nie mieli więcej powodów do dumy, a z mojej perspektywy i historycznie nawet mniej).
Baśń jak niedźwiedź była i jest świeżym oddechem w przestrzeni „jesteśmy dobrzy i mamy się czym chwalić”, ale też dzięki niektórym historiom patrzymy uważniej kogo instalują na naszym panteonie bohaterów.
Historie są pięknie ilustrowane przez Tomka Bereźnickiego, obecnie chyba najbardziej utalentowanego grafika. W drugim wydaniu Baśń ma nową „twarz” – twarda, ładna okładka, ze złotą zakładką; idealna książka na prezent.

Baśń jak Niedźwiedź jest rzadko spotykanym sporym zbiorem opowieści o znanych i tych mniej znanych Polakach i zdarzeniach powodujących, że duma z posiadania takich przodków rośnie. Jest i o sportowcach, pisarzach, malarzach, naukowcach. To również moje pierwsze spotkanie z pisarstwem Gabriela Maciejewskiego, które zaowocowało kompulsywnym sięganiem po jego książki.
Historie...