Cytat dnia
Chyba nie masz złudzeń, że rewolucja bolszewicka to niemieckie pieniądze, żydowski intelekt i rosyjska głupota.
Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
140
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
22
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach1
ArtykułyAkcja recenzencka! Zgarnij egzemplarz powieści „W cieniu Annapurny” Michała Łuczyńskiego2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2021
2021
2003
2002
2000
Na skraju Imperium i inne wspomnienia Mieczysław Jałowiecki 
Opowieść o niezwykłych czasach i ludziach, których dziś już nie znamy.
Główny bohater nie wzbudza sympatii, jest oceniający, wywyższający się, nie mniej jednak jest przedstawicielem elity, która tworzyła niepowtarzalny klimat swoich czasów.
Barwne losy Pana Mieczysława dzieją się na przełomie XIX i XX wieku, opisując tamtejsze wydarzenia. Kawał historii, przedstawionej z perspektywy osoby będącej blisko wielkich nazwisk i ważnych decyzji.
Najważniejszy dla mnie cytat tej książki:
„Przypomniały mi się słowa śp. stryjaszka Feliksa, naszego rezydenta w Syłgudyszkach, który zwykł był mówić: „Kto do lat dwudziestu nie był za młodu socjalistą, ten nie miał serca, ale ten kto po trzydziestce pozostał socjalistą, ten nie miał głowy.””.
Na skraju Imperium i inne wspomnienia Mieczysław Jałowiecki
Nieczęsto czytam wspomnienia i dzienniki, ale "Na skraju imperium" Mieczysława Jałowieckiego mnie urzekło.
Spora w tym zasługa tempa narracji, która mknie przez całą długość książki niczym dobra literatura przygodowa. A przecież to zapis przeżyć jednego człowieka na przestrzeni niecałego wieku (fakt, że wyjątkowego stulecia, obfitującego w dramatyczne zwroty akcji).
Książka urzekła mnie również za sprawą wiarygodności autora zapisków. Jałowiecki nie sili się na obiektywizm, uderza za to wielki dystans, jaki żywi do siebie, swojej rodziny, całej arystokracji, z której się wywodzi, do elit władzy II Rzeczpospolitej, do Polaków w ogóle. Swoją drogą to bardzo interesujące podejście, gdzie dystans nie wyklucza patriotyzmu i nie oznacza pogardy; przeciwnie, polega raczej na stawianiu większych wymagań wobec siebie i wobec swoich.
Poza tym pozwala lektura Jałowieckiego poznać główne wydarzenia XX w. z perspektywy ich bezpośredniego uczestnika, co zawsze jest cenne, a w tym przypadku szczególnie, biorąc pod uwagę pozycję, z której autor występuje. W pamięci długo zostaną mi wspomnienia pobytu na dworze cara, dramatyczne migawki z rewolucji w Rosji i ucieczki stamtąd, podróży koleją na Litwie, skłócenia i miałkości środowiska politycznego w międzywojniu, zakupu Westerplatte.
Pomimo jednak całego dramatyzmu historii, który odbija się na życiorysie autora, jego rodziny i całego ziemiaństwa, "Na skraju imperium" obfituje też w anegdoty. Pozwalają one lepiej zapamiętać wydarzenia, daty i nazwiska, a przykładem niech posłuży prześladujący mnie opis konno cwałującego w stroju Adama późniejszego biskupa gdańskiego Edwarda O'Rourke'a...
W dobie dzienników pisanych na zamówienie przez trzydziestoletnich pisarzy, propagandowej twórczości internetowej współczesnych polityków (która nie wytrzymuje próby czasu dwóch tygodni) i zalewie innego pisarstwa turbopatriotycznego albo turbokosmopolitycznego - "Na skraju imperium" pióra księcia Mieczysława Jałowieckiego powinno być lekturą obowiązkową z zakresu historii i funkcjonowania współczesnego państwa.
