Niniejsza książeczka jest zapisem referatu poświęconego obecności greckich sofistów w wewnątrzchrześcijańskich sporach dogmatycznych. Grecki prąd kulturalny epoki cesarskiej, tzw. druga sofistyka, miała korzenie pogańskie i Prelegent ciekawie pokazał, jak zmieniał się stosunek wczesnego Kościoła (i to zarówno ortodoksów, jak i heretyków) do wykorzystywania sztuki słowa. Początkowo był on - co zrozumiałe - wyraźnie niechętny, ale począwszy od drugiej połowy III w. na krótko sięganie po pomoc greckich (nieraz pogańskich) sofistów zostało zaakceptowane (vide spór sofisty Malchiona z Pawłem z Samosat). Z czasem jednak grecka sofistyka została niejako "zepchnięta" z głównego nurtu sporów doktrynalnych, a sofiści stali się obiektem szyderstw jako gadatliwi mędrkowie, w czym zresztą późny antyk wiele zaczerpnął od Platona. Referat Janiszewskiego dobrze ujmuje jeden z aspektów kluczowego dla tej epoki problemu, jakim były relacje między młodym chrześcijaństwem a kulturą klasyczną.

Tomasz Babnis

Niniejsza książeczka jest zapisem referatu poświęconego obecności greckich sofistów w wewnątrzchrześcijańskich sporach dogmatycznych. Grecki prąd kulturalny epoki cesarskiej, tzw. druga sofistyka, miała korzenie pogańskie i Prelegent ciekawie pokazał, jak zmieniał się stosunek wczesnego Kościoła (i to zarówno ortodoksów, jak i heretyków) do wykorzystywania sztuki słowa....