Pewdiepie zna chyba każdy. Jego kanał jest "tylko" na 5 miejscu w rankingu subskrybcji, ale gdy zwróci się uwagę, że kanały z miejsc 1-4 są kanałami "ogólnymi" (Na przykład 1 miejsce - #Muzyka), to wychodzi na to, że Pewdiepie jest najbardziej znanym Youtuberem świata. Według mnie jednak duża popularność nie przekłada się na jakość. Nigdy nie śmieszył mnie gościu, co darł gębę do beznadziejnego straszaka, a do ludzi, co wrzucają po kilka filmów na dzień to już tak "instynktownie" mam dystans. Rozumiem jakieś vlogi, sama lubię gadać, więc, zamiast siedzieć przed kompem i tłumaczyć samej sobie różne rzeczy to lepiej wziąć kamerę, i na gadaniu zarobić, co nie? Nie rozumiem jednak, jak można dawać po kilka filmów z gier, które trzeba obrobić w odpowiednim programie itp. Zdaję sobie sprawę, że tacy ludzie robią filmy "na zapas", ale...

No ale nic... jest "książka" do zrecenzowania. Jak już pewnie wywnioskowaliście, za Pewdiepie nie przepadam. No ale książki a gry to coś zupełnie innego, więc gdyby była dobra, to bym ją polubiła, nie zwracając uwagi na "gamingowe" życie twórcy. No ale czy dobra jest?

Nie.

Zacznijmy od okładki. Cienka okładka, ale jak dla mnie zrobiona z dobrej jakości materiału. A na okładce - minimalizm. Nie no, lubię coś takiego, ale tu wygląda to tak, jakby zwyczajnie nie było pomysłu na okładkę. Napis "Ta Książka cię kocha" ze szczerzącym się serduszkiem zamiast litery "o", nick autora (Pewdiepie podpisał się nazwą z Youtube, nie imieniem i nazwiskiem). Z tyłu standardowe teksty, zachwalające "książkę". Od razu do głowy przychodzą najczarniejsze myśli, bo wygląd tej "książki" przywodzi na myśl takie "bestsellery" jak "Zniszcz ten dziennik" lub "To nie książka". No nic, otwieramy...

Tak, dobrze myślicie. To jest TEN typ książki - droga jak cholera, mająca mało treści, masę obrazków. Nie mam nic przeciwko książkom motywującym, przepełnionym cytatami, ale tu ta "motywacja" trochę nie wyszła.

Na pierwszych stronach wita nas kompilacja zdjęć różnych ludzi. Na wielu pojawia się tekst "Duck is coming". Kaczki przewijają się przez całą "książkę", uczestnicząc w jakichś nieśmiesznych żartach z kwakaniem. Na kolejnej stronie mamy zdjęcie naszego Pewdiepie, a obok tekst w stylu "Dlaczego napisałem tę książkę wzór numer 9732". Przyznam się, że nie pamiętam dokładnie, co tam było napisane. Było coś o tym, że na Tweeterze fan Pewdiepie umieścił jakiś cytat, co zainspirowało naszego Szweda do napisania "książki". Dalej standardowe gadanie o tym, jak to bardzo chce nas zmobilizować, zmotywować, i jak to fajnie, że postanowił podzielić się z nami swoimi mądrościami. Nie no, fajnie, ciekawi mnie jakie mądrości znajdę...

No i tutaj przechodzimy do treści. Nie wiem, czy można przeklinać w opiniach na Lubimy Czytać, więc postaram się nie przesadzać, chociaż mnie ciągnie.

Treść to... kupa. Ogólnie to na każdej stronie jest obrazek, i do tego cytat. Ładne obrazki i normalne, choć "oczywiste" mądrości mieszają się z czymś, co demotywuje, i paskudnymi rysunkami. Mądrości dobre są zwyczajnie oczywiste, i są to zazwyczaj "Nie przejmuj się hejterami", "Hejterzy mogą kwakać", "Inni ci mówią, że jesteś brzydki, ale ty jesteś piękny". Nic ciekawego, nic nowego. Sama oczywista oczywistość, która mówi oczywiste rzeczy, by nie przejmować się wrednymi ludźmi, by mieć dobre zdanie o sobie. Mówiłam jednak, że "normalne" mądrości mieszają się z tymi "złymi". Przygotowałam sobie kilka przykładów:

- "Nie bądź suką" - ze zdjęciem Dalmatyńczyka, który karmi młode.
- "Nie jesteś zły inni są po prostu lepsi" - Jak to miało kogokolwiek zmotywować?
- "Ważne abyś kochał siebie bo nikt inny tego nie zrobi" - Rozumiem, można to różnie interpretować, ale... to, że "nikt inny tego nie zrobi" jest trochę... przesadzone. Moja dziewczyna, siostry, rodzice to osoby, które mnie kochają.
- "Nie możesz umrzeć jako dziewica jeśli tak jest spieprzyłaś życie" - Ze zdjęciem nagrobka ze ślimakiem. Czyli najważniejszą rzeczą w życiu jest szybka strata dziewictwa...
- "Więc zaakceptuj że jesteś" - Pomijam już to, że sam cytat sam w sobie jest dziwny, wygląda jakby przed "Więc zaakceptuj" miało być coś jeszcze. To, co mnie zwyczajnie obrzydziło to zdjęcie kibla, w którym znajduje się zakręcona kupa, taka w stylu kreskówkowych, z "zawijasem" na szczycie.
- "Maybe senpai isn't noticing you for a reason." - Tekst nawiązuje do anime. Wśród fanów itp. jest taki "mem", a mianowicie "Senpai, notice me!". Ogólnie w tym cytacie chodzi mniej więcej o to, że "A może twój wymarzony chłopak ma powód, by cię ignorować?".
- "Don't cry over spilled milk. Cry over how sad your live is" - "Nie płacz na rozlanym mlekiem. Płacz nad tym, jak smutne jest twoje życie.". Co do cholery?!

Orłem z ortografii nie jestem, ale też widziałam, że coś jest nie tak. I było - brak przecinków. Tam gdzie przecinki miały być, nie było ich w ogóle. Wybornie.

Tak więc widać jaką jakość ma to "dzieło". 35 złotych za "książkę", która będzie cię jechać, jak chce. Może Pewdiepie naoglądał się Amerykańskich filmów, gdzie jedna z postaci obraża głównego bohatera, co daje mu siłę, by walczyć dalej? Nie, tak to nie działa. Rozumiem, że to może być jakaś satyra, ironia, ale wtedy takiej "książki" nie można nazwać "motywacyjną". Jestem przeciw wydawaniu tego typu syfu. Może warto zmienić tytuł? Mam kilka propozycji:

- "Ta książka cię nie kocha"
- "Książka dla masochistycznych emo"
- "Ta książka kocha cię, gdy chce"

Pewdiepie zna chyba każdy. Jego kanał jest "tylko" na 5 miejscu w rankingu subskrybcji, ale gdy zwróci się uwagę, że kanały z miejsc 1-4 są kanałami "ogólnymi" (Na przykład 1 miejsce - #Muzyka), to wychodzi na to, że Pewdiepie jest najbardziej znanym Youtuberem świata. Według mnie jednak duża popularność nie przekłada się na jakość. Nigdy nie śmieszył mnie gościu, co darł...