Czyściec niewinnych to thriller szczególnie dla osób, którym nie straszne są wizje sadystycznych i bestialskich scen, stworzonych przez francuską autorkę. Jeśli ktoś ma wyćwiczoną wyobraźnię, to niektóre fragmenty mogą przyprawić go o przysłowiowy dreszczyk. Wypadało o tym wspomnieć już na początku, ponieważ to najbardziej zapadnie mi w pamięć. Ponadto, ciekawa i, co najważniejsze, nieschematyczna fabuła. Zwracam na to uwagę, gdyż staram się wystrzegać książek opartych na prostych i powtarzalnych formach. Tutaj mamy zło w różnych odmianach, począwszy od tego stosunkowo pospolitego, skończywszy na budzącym obrzydzenie każdego, zdrowo rozumującego człowieka. W dodatku zło ścierające się między sobą. Zło wyzute z jakichkolwiek wyższych ludzkich emocji kontra zło posiadające w swych zakamarkach ukryte pokłady dobra, miłości i współczucia. Na zaakcentowanie zasługuje również umiejętnie zbudowany wątek psychologiczny psychopatycznego Patricka, „uzależnionej” odeń Sandry oraz braci, których łączy bliska więź.


Niestety drażnił mnie narrator. Nie potrafiłem się skupić, czułem się jakby oderwany od tekstu. Szczerze powiedziawszy, nie potrafię wyjaśnić powodu takiego odczucia.

Czyściec niewinnych to thriller szczególnie dla osób, którym nie straszne są wizje sadystycznych i bestialskich scen, stworzonych przez francuską autorkę. Jeśli ktoś ma wyćwiczoną wyobraźnię, to niektóre fragmenty mogą przyprawić go o przysłowiowy dreszczyk. Wypadało o tym wspomnieć już na początku, ponieważ to najbardziej zapadnie mi w pamięć. Ponadto, ciekawa i, co...