Książka Wacława Holewińskiego jest literacko-dokumentalnym hołdem złożonym Stanisławowi Oswindowi, oficerowi Narodowych Sił Zbrojnych, który pod koniec wojny został zamordowany przez ubeków.

Do niedawna postać ta była znana tylko nielicznym historykom-pasjonatom, co autor podkreśla w posłowiu. Dziś mówi się i pisze o Oswindzie znacznie więcej, ale wciąż nie jest on powszechnie znanym bohaterem narodowym.

Holewiński ubrał jego losy w ciekawą formę. Poznajemy Stanisława Oswinda w styczniu 1945 roku. W fikcyjnych listach opowiada on żonie i córce o swej codzienności, o aresztowaniu, pobycie w więzieniu, o przesłuchaniach, które sprowadzały się do ciągłego bicia i najbardziej zwyrodniałych tortur.
Jednocześnie bohater wspomina czasy przedwojenne, cofając się aż do dzieciństwa. Dzięki temu mamy okazję poznać jego życie aż do momentu uwięzienia i ostatecznie śmierci.

Czyta się tę książkę ze ściśniętym sercem, gdyż cały czas towarzyszy nam świadomość, że Oswind zginie. Poruszające jest to, że człowiek, który walczył w oddziałach Piłsudskiego, a potem podczas II wojny światowej, został zamordowany przez własnych rodaków i Rosjan, zwanych "wyzwolicielami". To przerażający paradoks i potworny chichot historii.

"Honor mi nie pozwala" to nie tylko zbeletryzowana biograficzna opowieść. To również książka o trudnych wyborach i złożonych relacjach między Polakami i Żydami, zarówno w dwudziestoleciu międzywojennym, jak i podczas wojny.
Oswind był z pochodzenia Żydem, co nieraz wypominano mu, chcąc podważyć jego polskość.
Co to znaczy być Polakiem, żołnierzem, oficerem, człowiekiem honoru? Na czym polega bohaterstwo i patriotyzm? Jak wielkie znaczenia ma przywiązanie do tradycji i do rodziny?
To najważniejsze pytania, na które odpowiedzi szuka Stanisław Oswald, a co za tym idzie, także autor książki.

Mimo iż Holewiński nadał swemu utworowi powieściowy charakter, ma on niezaprzeczalne walory dokumentalne. I przede wszystkim upamiętnia człowieka, który w pełni na to zasłużył.

Książka Wacława Holewińskiego jest literacko-dokumentalnym hołdem złożonym Stanisławowi Oswindowi, oficerowi Narodowych Sił Zbrojnych, który pod koniec wojny został zamordowany przez ubeków.

Do niedawna postać ta była znana tylko nielicznym historykom-pasjonatom, co autor podkreśla w posłowiu. Dziś mówi się i pisze o Oswindzie znacznie więcej, ale wciąż nie jest on...