Przez kilkanaście godzin nie tylko przewracałam kolejne karty powieści, ale także śniłam o tym, że tę czynność wykonuję. Uzależniłam się od tej książki.
Margaret Mitchell opisuje czas wojny secesyjnej - najcięższy okres w historii amerykańskiego Południa. Złudne przekonanie ludzi, że mają prawo być panami życia – nie tylko swojego, doprowadza do tego, że ich piękne, poukładane życie zamienia się w piekło.
W tym przerażającym świecie próbuje się odnaleźć główna bohaterka. Scarlett, która przez większość swojego życia jest krytykowana i potępiana, dla czytelników staje się wzorem kobiecej wytrzymałości i odwagi. Autorka książki burzy nasze stereotypowe myślenie o bohaterach, bo nie poświęca uwagi ludziom ginącym dla idei, ale egoistce, która podnosi swój świat z ruiny.
Na deser zostawiłam wątek miłosny. Słodka ironia - nieszczęśliwa i niespełniona miłość jest tą, o której (po przeczytaniu książki) zaczynają marzyć kobiety na całym świecie. Może dzieje się tak dlatego, że każda dziewczyna ma w sobie coś ze Scarlett O’Hary - pragnie, żeby ktoś ją pokochał mimo wszystko. Nie jesteśmy słabe, ale potwornie zagubione. Myślę, że wiele kobiet po tej książce po prostu dorosło…

"Pomyślę o tym wszystkim jutro, w Tarze. Zniosę to wtedy lepiej. Jutro pomyślę, jak go odzyskać. Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy."

Przez kilkanaście godzin nie tylko przewracałam kolejne karty powieści, ale także śniłam o tym, że tę czynność wykonuję. Uzależniłam się od tej książki.
Margaret Mitchell opisuje czas wojny secesyjnej - najcięższy okres w historii amerykańskiego Południa. Złudne przekonanie ludzi, że mają prawo być panami życia – nie tylko swojego, doprowadza do tego, że ich piękne,...