Książka w bardzo dobrym stylu, pierwsza tak obszerna pozycja na temat Władysława Mazurkiewicza, dodatkowym atutem jest przybliżenie postaci adwokata Zygmunta Hofmokl - Ostrowskiego, jak by nie było fenomenu palestry polskiej.

Mam jedno zastrzeżenie i nie do Autora, lecz wydawców reklamujących książkę. Otóż Władysław Mazurkiewicz absolutnie nie był pierwszym powojennym seryjnym mordercą, albowiem nie był seryjnym mordercą. Był natomiast mordercą wielokrotnym.

Według definicji kryminologicznych, seryjny morderca to osoba popełniająca dwa lub więcej zabójstw nie powiązanych ze sobą, w różnym czasie i najczęściej w różnych miejscach, przy czym motywem zabójstwa nie jest korzyść materialna. Motywem jest sprawowanie władzy nad ofiarami, najczęściej zaspokojenie zaburzonej potrzeby seksualnej. Zdarzają się momenty tzw. wyciszenia między zabójstwami, czyli znaczne odległości czasowe pomiędzy kolejnymi morderstwami lub seriami morderstw. Głównym celem sprawcy jest zatem akt zabójstwa.
W przypadku morderców wielokrotnych, od samego aktu zabójstwa ważniejsze są inne korzyści, w szczególności ekonomiczne, odniesione z popełnionego przestępstwa.

Mazurkiewicz zabijał, kierując się takim właśnie motywem. Pozbawienie ofiary życia w jego przypadku było koniecznością w związku z dokonanym zaborem jej mienia, zabijanie stało się więc sposobem zarobkowania, nie było natomiast potrzebą psychiczną, jak to ma miejsce w przypadku seryjnych morderców. Można pokusić się o twierdzenie, że Mazurkiewicz nie zabijałby, gdyby miał jakieś inne, niewyczerpane źródło dochodów, które zaspokajałoby jego wyrafinowane potrzeby.

Mam nadzieję przeczytać kiedyś "Pitaval Polski XX wieku", dzieło mec. Hofmokl - Ostrowskiego.

Książka w bardzo dobrym stylu, pierwsza tak obszerna pozycja na temat Władysława Mazurkiewicza, dodatkowym atutem jest przybliżenie postaci adwokata Zygmunta Hofmokl - Ostrowskiego, jak by nie było fenomenu palestry polskiej.

Mam jedno zastrzeżenie i nie do Autora, lecz wydawców reklamujących książkę. Otóż Władysław Mazurkiewicz absolutnie nie był pierwszym powojennym...