Książka tak naprawdę zaczyna się po mniej więcej siedemdziesięciu stronach i szczerze mówiąc podziwiam swoją cierpliwość i chyba zawziętość, ze do strony 71 w ogóle dobrnąłem.
Bo niestety pan Ellroy ma tendencję do używania bardzo topornego języka, który naprawdę potrafi zamęczyć, ale...
No właśnie! Są w tej książce fragmenty, które naprawdę wciągają i zwroty akcji, które nie są na tyle przewidywalne żeby ciskać w autora kamienie, albo co gorsza mięso.
No i Betty! Od dziecka mnie ta historia intrygowała i w sumie miło było na nią spojrzeć z takiej perspektywy. Przez parędziesiąt stron miałem nawet potworną obawę co do zakończenia, ale na szczęście obawa się nie potwierdziła i skończyło się tak jak powinno! Nie będę pisał szczegółowiej bo nie chcę spojlerować.
Czy polecam tą książkę?! Jeżeli nie macie akurat nic innego do czytania to jak najbardziej! Ale jeżeli macie z jej powodu zarywać noce, albo odkładać inne rzeczy to naprawdę, ta książka może poczekać. Nie jest zła, ale też nie jest czymś co koniecznie trzeba od razu poznać!

Jeżeli ktokolwiek, zrozumiał cokolwiek z powyższej, lakonicznej wypowiedzi to gratuluję i pozdrawiam!

Książka tak naprawdę zaczyna się po mniej więcej siedemdziesięciu stronach i szczerze mówiąc podziwiam swoją cierpliwość i chyba zawziętość, ze do strony 71 w ogóle dobrnąłem.
Bo niestety pan Ellroy ma tendencję do używania bardzo topornego języka, który naprawdę potrafi zamęczyć, ale...
No właśnie! Są w tej książce fragmenty, które naprawdę wciągają i zwroty akcji, które...