Zarówno tytuł, jak i treść powieści nawiązuje do koronacji cara Mikołaja II w 1894 r. Nie jest to jednak, poza tłem, zapis ówczesnych wydarzeń, a jedynie nowa sprawa do rozwiązania dla Erasta Fandorina. Jak większość tomów, Akunin napisał książkę ciekawie, a czytelnik ma wiele przyjemności z lektury. Jednakże nie zawsze jest to wynikiem samej zagadki (ciekawej i dobrze przedstawionej), ale formy i owego tła.
Autor skonstruował powieść w postaci pamiętnika kamerdynera wielkiego księcia Gieorgija Aleksandrowicza, stryja cara. To ciekawy zabieg, bo poza uczestnictwem w wydarzeniach i rozwiązaniem zagadki została przedstawiona mentalność wiernego sługi, jego charakter pracy, a także życie codzienne dworu. Wnikliwość i drobiazgowość to określenia, które odpowiadają i pracy Afanasija, i pisarstwu Akunina. To jeden z atutów książki, choć być może dla miłośników kryminałów zbędny bagaż informacji. Ale przecież na tym polegają kryminały retro, by oddać koloryt czasów i ludzi. Tu to wszystko mamy.
Jeśli chodzi o warstwę historyczną, to rodzina carska jest wymysłem autora, choć mocno osadzonym w rzeczywistości. Chyba jednak zabieg był konieczny, bo porwania kuzyna Mikołaja II nie było. Lepiej więc tworzyć fikcyjne postacie, niż rozdzielać fikcję od prawdy w ramach i tak dość krytycznie opisanej rodziny Romanowów. Zresztą, autor, choć zwolennik legalizmu i prawa, nie jest apologetą caratu czy silnej władzy dla niej samej (chyba, że potrafi skutecznie ten porządek prawny zachować). A już ocena tragedii na Chodynce (stratowano 1389 osób!) jest jednoznacznie potępiająca władze.
Brakowało mi Masy. Pojawia się sporadycznie, niewiele mówi, jest praktycznie nieobecny. Brakuje mi też w powieści działań Fandorina. Ze względu na formę znamy tylko końcowe efekty jego poczynań, a przecież ciekawa jest drogą, którą te efekty osiąga. Rozumiem, że forma spowodowała też krytyczny stosunek kamerdynera (czyli autora) do Erasta. Ale może i dobrze. Natomiast nie podobało mi się, że główny bohater popełnia tak wiele błędów - to do Fandorina niepodobne.
Nie zmienia to jednak wysokiej oceny koronacji - książka jest dobra, a dodatkowa gwiazdka należy się za świetnie przedstawione realia historyczne i obyczajowe.

Zarówno tytuł, jak i treść powieści nawiązuje do koronacji cara Mikołaja II w 1894 r. Nie jest to jednak, poza tłem, zapis ówczesnych wydarzeń, a jedynie nowa sprawa do rozwiązania dla Erasta Fandorina. Jak większość tomów, Akunin napisał książkę ciekawie, a czytelnik ma wiele przyjemności z lektury. Jednakże nie zawsze jest to wynikiem samej zagadki (ciekawej i dobrze...