Jest to książka popularnonaukowa, a nawet ośmieliłabym się powiedzieć, że na granicy między książką popularnonaukową a powieścią. Sacks opowiada historie swoich pacjentów w sposób bardzo osobisty i otwarty. Bardzo mi się podoba jego indywidualne podejście do każdego przypadku (a w każdym razie to, że dojrzał do niego wraz z przyrostem doświadczenia zawodowego, co widać w opisywanych przez niego historiach). Ale jak to zwykle bywa z książkami pogranicznymi, rozmywa się tu troszkę cel tej publikacji - bo z jednej strony jest tu teoria neuropsychologiczna, ale z drugiej niektórzy pacjenci są opisani niemal poetycko i z takim podkreśleniem ich osobowości i historii kontaktów z Sacksem, że brakuje odpowiedzi, co właściwie się im stało z medycznego punktu widzenia, a przede wszystkim: dlaczego? W niektórych przypadkach Sacks to wyjaśnia, w innych pisze, że nie da się tego jednoznacznie określić, ale są też historie w których jest to niemal całkowicie przemilczane i właśnie te zostawiły mnie z poczuciem niedosytu i braku wiedzy. Nie wszędzie też znajdujemy wyjaśnienia, co lekarze mogą zrobić dla danej osoby i jak może wyglądać jej dalsze życie (wrażliwy i otwarty na pacjentów Sacks w innych przypadkach opisuje coś niemal jako ciekawostkę, jakby oprócz naukowego zainteresowania problemem było mu wszystko jedno, co się stanie z osobą). To jednak mniejszość. Większość historii jest ciekawa, skrupulatnie opisana pod kątem tak neurologicznym, jak psychologicznym. Książka daje do myślenia, a trochę też przeraża - nie chciałabym, żeby kiedykolwiek spotkało mnie cokolwiek podobnego do problemów pacjentów Sacksa.

Jest to książka popularnonaukowa, a nawet ośmieliłabym się powiedzieć, że na granicy między książką popularnonaukową a powieścią. Sacks opowiada historie swoich pacjentów w sposób bardzo osobisty i otwarty. Bardzo mi się podoba jego indywidualne podejście do każdego przypadku (a w każdym razie to, że dojrzał do niego wraz z przyrostem doświadczenia zawodowego, co widać w...