...cóż, potwierdzam iż w tej części Raphael to totalny dupek! Kobieta ratyje mu tylek i jego klanowi a on jakieś fochy a la księciunio robi. Za to Ali i Bruce ....słodziaki! Uwielbiam obu....tygryska i wilczka! Świetna intryga kolejny raz....wciąga na maxa! Polecam...

...cóż, potwierdzam iż w tej części Raphael to totalny dupek! Kobieta ratyje mu tylek i jego klanowi a on jakieś fochy a la księciunio robi. Za to Ali i Bruce ....słodziaki! Uwielbiam obu....tygryska i wilczka! Świetna intryga kolejny raz....wciąga na maxa! Polecam...

Wspaniala seria,dawno nie czytalam czegos co powala na kolana.
Tylko szkoda ,ze nie ma nastepnych czesci, jestem bardzo rozczarowana.
Musze podziekowac na nieoficjalne tlumaczenie ksiazek,tylko dzieki temu moglam przeczytac te cudowne ksiazki.
Te ksiazki sa jak narkotyk,po prostu uzalezniaja a gdy je
odstawiasz,czujesz bol i frustrscje bo chcesz wiecej i wiecej.

Wspaniala seria,dawno nie czytalam czegos co powala na kolana.
Tylko szkoda ,ze nie ma nastepnych czesci, jestem bardzo rozczarowana.
Musze podziekowac na nieoficjalne tlumaczenie ksiazek,tylko dzieki temu moglam przeczytac te cudowne ksiazki.
Te ksiazki sa jak narkotyk,po prostu uzalezniaja a gdy je
odstawiasz,czujesz bol i frustrscje bo chcesz wiecej i wiecej.

10/21

10/21

Ten cykl się nie nudzi, bo nie ma czym. Autorka świetnie ukazuje nam bohaterów, w każdym z tomów poznajemy bliżej otaczających Rebeccę przyjaciół. Gorąco polecam

Ten cykl się nie nudzi, bo nie ma czym. Autorka świetnie ukazuje nam bohaterów, w każdym z tomów poznajemy bliżej otaczających Rebeccę przyjaciół. Gorąco polecam

Książka ogólnie bardzo dobra. Dobrze się czytało - fabuła intryguje i nie ma się ochoty od niej oderwać. Jednak czegoś brakowało.

Koniec przedniego tomu bardzo zachęcał do przeczytania kontynuacji. Czarownica wojny szykująca się na bitwę? Wspaniale. Pomyślałem sobie że nareszcie będę mógł doświadczyć w pełni możliwości bojowych Vikaris. Podczas wszystkich poprzednich książek jest wiele niedomówień. Nie raz główna bohaterka wspomina w jak wielu bitwach brała udział, jak wiele wampirów i demonów unicestwiła więc kiedy zapowiadała się wielce wytęskniona bitwa byłem święcie przekonany o tym że będzie wręcz epicka. Niestety było żałośnie. Skończyło się na zabiciu przez Morgane kilku wampirów - zero imponujących czarów, zero okrucieństwa... w zasadzie to podczas innych potyczek było więcej trupów niż podczas też pseudo bitwy.

Sam pomysł stworzył autorce ogromne pole do popisu a skończyło się na płaczu czarownicy wojny... Co chwilę ktoś musiał ją ratować. Bardzo kiepsko jak na taką sławę i lęk który wzbudza praktyczne we wszystkich przedstawicielach różnych gatunków.

Do tego wszystkiego jeszcze wątek burzliwych uczuć Rebeccy. Pod tym względem to nie jest twarda, bezduszna kobieta tylko 12 letnia dziewczynka. Zakochuje się praktyczne we wszystkich co ładniejszych fizyczne przedstawicielach płci męskiej. Wybitnie przesadziła autorka. Mogę zrozumieć wychechłany motyw przewodni wielu książek odnośnie miłości do dwóch osób i problemach wyboru kogo się faktyczne kocha. Tutaj ilość kandydatów chwilami przeprawia o czarki. Co raz bardziej "ludzkie" odruchy Rebeccy również nie są prze zemnie pozytywne odbieranie...

Mimo wszystkich tych nie dociągnięć książkę śmiało oceniam na mocne 6/10 do tego o ile znowu się nie przeliczę kolejny tom może być bardzo ciekawy

Książka ogólnie bardzo dobra. Dobrze się czytało - fabuła intryguje i nie ma się ochoty od niej oderwać. Jednak czegoś brakowało.

Koniec przedniego tomu bardzo zachęcał do przeczytania kontynuacji. Czarownica wojny szykująca się na bitwę? Wspaniale. Pomyślałem sobie że nareszcie będę mógł doświadczyć w pełni możliwości bojowych Vikaris. Podczas wszystkich poprzednich...

Uhhhh. Dawno nie byłam już AŻ tak zirytowana czytając jakąś książkę! Ale jest to "pozytywne" zirytowanie, pokazujące tylko z jak dobrą autorką mamy do czynienia.

Akcja książki zaczyna się 'mocnym uderzeniem' i to dosłownie. Bo "Rodowy" zaczyna się od wątku ataku Mortefilis na dwór Raphaela. Rebecca przygotowuje plan obrony i jakimś sposobem kończy walcząc u boku głów klanów Directum, którzy przyjechali jej pomóc. Oczywiście jak później się dowiadujemy, ta pomoc miała ukryte drugie dno. Następnie okazuje się, że Raphael został nowym wampirzym królem, przez co Rebecca, w związku z 'konfliktem interesów', jest zmuszona zakończyć ich związek, ale oczywiście to nie jest takie łatwe... - i właśnie tu zaczyna się moja frustracja. Raphael z tych scen jest takim chamem, że aż brak mi słów! Kolejną połowę książki czytałam dąsając się na autorkę, że tak mi obrzydziła mojego ulubieńca!

Pani O'Donnel co jakiś czas rzuca smakowite kąski, w postaci szerszych informacji o głównych bohaterach i w tej części padło na Aligarha, co mnie ucieszyło - bo mam wrażenie, że te książki mają coraz więcej tajemnic niż odpowiedzi. Wątek Leo również jest coraz bardziej rozwijany i teraz zastanawiam się ile ta seria będzie miała części, bo mam wrażenie, że będzie potrzebne co najmniej drugie tyle żeby wyjaśnić wszystkie kwestie.

To co tutaj opisałam to tylko ułamek tego co się działo w tej książce. Jestem pod wrażeniem jak autorce udało się, w tak cienkiej lekturze, poruszyć tyle wątków?!

A teraz pędzę, czytać kolejną część, bo zakończenie "Rodowego" było równie mocne jak początek!

Uhhhh. Dawno nie byłam już AŻ tak zirytowana czytając jakąś książkę! Ale jest to "pozytywne" zirytowanie, pokazujące tylko z jak dobrą autorką mamy do czynienia.

Akcja książki zaczyna się 'mocnym uderzeniem' i to dosłownie. Bo "Rodowy" zaczyna się od wątku ataku Mortefilis na dwór Raphaela. Rebecca przygotowuje plan obrony i jakimś sposobem kończy walcząc u boku głów...