Już po samym tytule "Walizki pani Sinclair" aż korci, żeby dostać się do drugiego dna. I jeszcze ten specyficzny antykwariat - nic, tylko wejść i się zapomnieć. Książka o książkach, historia w historii… Pierwsze strony szybko jednak rozwieją podobne nadzieje, bo czytelnik szybko wyczuje przewidywalność autorki i samej powieści. Pomysł niezły, jednak na książkę Walters niekoniecznie trzeba trafić - może wymagać dużo cierpliwości, przymknięcia oka i marszczenia czoła.

Pracująca we wspomnianym antykwariacie Roberta kolekcjonuje wszystko, co z porządkowanych książek wypadnie - swoją drogą, prawdziwe wzbogacenie fabuły. W jej ręce trafia niejednoznaczny list jej domniemanego dziadka, w którym coś jest nie tak, nie współgra ze znaną wnuczce rzeczywistością. Tylko jak spytać ukochanego, umierającego ojca albo 110-letnią Babunię o prawdę, która ewidentnie ukrywana była przez dekady? Współczesny wątek płynnie przeplata się z historią Angielki, Dorothy Sinclair, pozostawioną sama sobie po utracie dziecka i odejściu męża, w latach 30-/40-tych XX w. Nie tylko jej wielka wojna przyniosła wielką miłość, szczęście niszczył nawał tragedii, a dnie i noce wypełniało czekanie. Z nieba spada jej on - polski lotnik, Jan Pietrykowski. Kilka chwil, których nie zapomni żadne z nich. Listy, po których ślad zaginął. Wydarzenia, skrzętnie skrywane do samego końca. I to by było na tyle. Żadne listowne wyznanie nie zepchnie na dalszy plan błahości przedstawionych sytuacji, banalnych dialogów, przewidywalności i prostoty całego przedsięwzięcia.

Nie umiem polecić książki, która mi nie przypadła do gustu. Mimo różnych wad, "Walizka pani Sinclair" ma choć jedną imponującą zaletę: intensywność relacji Roberty, jej ojca i Babuni, przez B. Dzięki wzajemnemu szacunkowi i przywiązaniu do siebie postaci, respekcie dla podejmowanych, choć niewygodnych dla innych decyzji i bezwarunkowej miłości, autorka - momentami w doprawdy wzruszający sposób - przypomina o pielęgnacji tych, bez których stracilibyśmy grunt pod nogami. Szczęśliwy, kto zdąży...

Już po samym tytule "Walizki pani Sinclair" aż korci, żeby dostać się do drugiego dna. I jeszcze ten specyficzny antykwariat - nic, tylko wejść i się zapomnieć. Książka o książkach, historia w historii… Pierwsze strony szybko jednak rozwieją podobne nadzieje, bo czytelnik szybko wyczuje przewidywalność autorki i samej powieści. Pomysł niezły, jednak na książkę Walters...