Książkę czyta się naprawdę szybko. Fabuła wciąga i moim zdaniem jest oryginalna i ciekawa. Dzieje się w tej powieści całkiem sporo. Czytamy o współczesnych wydarzeniach, które przeplatane są fragmentami z dziennika jednego z rekrutów, rozpoczynających w 1976 roku szkolenie w Akademii Piechoty Morskiej. Te wspomnienia są intersujące, ale jednocześnie wstrząsające. Dla mnie zupełnie niewyobrażalne jest to, że komuś może tak zależeć na tym, by dołączyć do elitarnej jednostki, że jest w stanie znosić wszelkie upokorzenia, ból, skrajne wycieńczenie, szykany ze strony przełożonych. Wszystko to jest elementem szkolenia i ma służyć stworzeniu żołnierza doskonałego. Cóż, wojsko to zupełnie nie moja bajka, chociaż temat oczywiście jest bardzo ciekawy i z pewnością jest tu nad czym rozmyślać.

Jest to kryminał, ale nie brakuje też fascynujących wątków obyczajowych i bohaterów, którzy nie są bezpośrednio związani ze śledztwem. Lubię, gdy tak właśnie jest w seriach kryminalnych, to pozwala lepiej poznać i zżyć się z poszczególnymi postaciami, dzięki czemu potem z większą chęcią wraca się do takiej serii, tak przynajmniej jest w moim wypadku.

Ogólnie jestem bardzo zadowolona z lektury, dzięki której naprawdę miło spędziłam czas. Nie zabrakło emocji, samodzielnych prób rozwiązania zagadki, ale niestety też odrobiny zdziwienia. W osłupienie wprawił mnie fakt, że podczas badania usg bohaterka tej powieści, będąca w dziewiątym tygodniu ciąży, dowiaduje się, jakiej płci dziecko nosi. Lekarz przekazuje jej tę informację i wcale nie wspomina, że może być ona obarczona jakimkolwiek ryzykiem błędu. Czytałam, że nowoczesny sprzęt niekiedy umożliwia poznanie płci dziecka w dwunastym, a czasami nawet jedenastym tygodniu, ale nie w ósmym. Chyba że Szwedzi aż tak znacząco wyprzedzają nas w tej kwestii. Rozumiem, że fabuła wymaga niekiedy wprowadzenia pewnych uproszczeń, ale w tym wypadku wydaje mi się to zupełnie zbędne. Poza tym nie znalazłam błędów, ale w końcu nie o wszystkim mam pojęcie. Wojsko, a już w szczególności elitarne jednostki piechoty, to temat, na którym nie znam się praktycznie wcale.

Jednak ta jedna wpadka nie zaważyła na mojej ocenie tej powieści. Książka bardzo mi się spodobała, trzymała mnie w napięciu, wciągnęła mnie i zainteresowała. Jestem niezmiernie ciekawa dalszych losów naszych bohaterów i z pewnością moja przygoda z nimi nie skończy się na tej części. Mam nadzieję, że dalej będzie jeszcze lepiej, w końcu zazwyczaj tak właśnie bywa z cyklami wydawniczymi, że autor z każdą kolejną częścią bardziej rozwija skrzydła, doskonali swój warsztat i wprawia się w konstruowaniu coraz bardziej skomplikowanej fabuły.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2015/10/viveca-sten-tej-nocy-umrzesz.html

Książkę czyta się naprawdę szybko. Fabuła wciąga i moim zdaniem jest oryginalna i ciekawa. Dzieje się w tej powieści całkiem sporo. Czytamy o współczesnych wydarzeniach, które przeplatane są fragmentami z dziennika jednego z rekrutów, rozpoczynających w 1976 roku szkolenie w Akademii Piechoty Morskiej. Te wspomnienia są intersujące, ale jednocześnie wstrząsające. Dla mnie...