Nie lubiłam
Nie lubię
I jeszcze do niedawna wydawało mi się, że nic nie zmusi mnie do polubienia i docenienia polskiej twórczości literackiej.
Życie jednak ( jak to ma w zwyczaju ) zweryfikowało mi światopogląd.

Lektura „Szeptuchy” ukształtowała moją opinię w coś na kształt wielościanu nieforemnego.
( wiem, że dziwnie brzmi )

Z jednej strony – JA NAPRAWDĘ NIE LUBIĘ POLSKIEJ TWÓRCZOŚCI i podchodzę do niej jak do jeża.

Z drugiej – tytuł i okładka „Szeptuchy” nie dawały mi spokoju całymi dniami i nawet czytając inne pozycje, cały czas wracałam myślą do tej właśnie książki z przeświadczeniem, że ja po prostu MUSZĘ ją przeczytać. Znacie to..”Nie kcem, ale muszem „ :))

Z trzeciej – początek historii po prostu mnie poraził i zniesmaczona, o mały włos nie porzuciłam lektury po kilku stronach. Przaśność wymieszana z legendami, podaniami i bajkami z naszego podwórka, do tego w połączeniu z postawioną na głowie historią z początków państwa Polskiego i realiami XXI wieku – wydała mi się kompletnie niestrawna i nie mogłam się w tym wszystkim odnaleźć.

Ale z czwartej strony- po przebrnięciu przez kompletnie niefortunny wstęp – przepadłam. Absolutnie przepadłam. Książkę zwyczajnie zeżarłam i tyle :)
Znowu zastał mnie świt na lekturze i nie żałuję z tego ani jednej minuty.

Z piątej strony – Myślę, że taki a nie inny wybór postaci głównej bohaterki ( Niepokojąco nasuwają się skojarzenia z Bellą ze "Zmierzchu" ), był czymś w rodzaju prowokacji dla czytelnika i tyle ile mi Gosia nerwów zeżarła i krwi napsuła swoją postawą i myśleniem, a raczej brakiem myślenia i zwyczajną skrajną głupotą oraz ignorancją w pełnym rozkwicie - to głowa mała !

Z szóstej jednak – uwielbiam czytać historie o bogach bóstwach demonach i innych nadprzyrodzonych stworzeniach, a tu mamy ich ile tylko chcemy- do wyboru do koloru i do wypęku wręcz.

Z siódmej – wiele miejsca poświęcono folklorowi i obrzędom, która to tematyka kompletnie mnie nie wzrusza, ale ponieważ - kiedy czytam, to czytam wszystko, więc i przez to przebrnęłam.

Ale z kolei z ósmej ( i mam nadzieję, że w końcu ostatniej strony ) mamy tu równie wiele stron poświęconych romansowi, który dla odmiany uwielbiam. Lekturę pochłaniałam z uśmiechem na ustach i wypiekami na twarzy.

Ach i żebym nie zapomniała, bo koniecznie muszę to jeszcze raz podkreślić grubą czerwoną kreską :))
Gosia, jest według mnie „bardzo mocno nietypowym typem heroiny ” i przyznam, że taki wybór mógł się okazać mocno ryzykowny, bo u wielu czytelników zapewne spowodował uaktywnienie się morderczych zapędów w stosunku do lekko nierozgarniętej i fajtłapowatej Gosławy :).

Oprócz tego, że panikara, zamulony umysłowo głupolek zapierający się przy swoim jak koza, naiwniara jakiej świat nie widział, niezdara i hipochondryczka do potęgi n-tej, obdarzona też została dla równowagi, olbrzymim ładunkiem sarkazmu, czarnego humoru i autoironii.
Powoduje to w czytelniku niejakie rozdwojenie uczuć w stosunku do niej. Z jednej strony wywołuje w nas odczucie pogardy i politowania, z drugiej, nie można jej nie lubić mimo wszystko :)
Mieszko..hmm.. nie ma się co rozpisywać.. kolejne literackie ciacho, choć nie żaden tam rycerz bez skazy, bo ma całkiem sporo za uszami i ja sama ładnych kilka razy grubo się zastanawiałam, czy gdybym była na miejscu Gosi, to brnęłabym dalej w tą znajomość :)

W ogólnym rozliczeniu, książka okazała się po prostu rewelacyjna i odróżniająca się od morza romansów zalewających księgarniane półki. Napisana jest z wielką lekkością pióra, niebanalnym pomysłem na fabułę i okraszona świetnym humorem w dużych ilościach. Po prostu rarytas:)
Zdecydowanie mogę polecić z czystym sercem. Świetna rozrywka zapewniona, a czas spędzony na lekturze, absolutnie nie będzie stracony :)

Nie lubiłam
Nie lubię
I jeszcze do niedawna wydawało mi się, że nic nie zmusi mnie do polubienia i docenienia polskiej twórczości literackiej.
Życie jednak ( jak to ma w zwyczaju ) zweryfikowało mi światopogląd.

Lektura „Szeptuchy” ukształtowała moją opinię w coś na kształt wielościanu nieforemnego.
( wiem, że dziwnie brzmi )

Z jednej strony – JA NAPRAWDĘ NIE LUBIĘ...