Osobiście nie jestem w stanie strawić do końca książki, gdzie przez wiele stron w natchnieniu maluje się portret Stalina, na którego obliczu miłość i sprawiedliwość, sławi się komunizm, a jedyni pozytywni bohaterowie grożą śmiercią i zieją nienawiścią wobec wszystkich, którzy myślą inaczej. Nie jestem w stanie ukrywać zawodu, gdy okazuje się, że ów Stalin jest odpowiedzią na wszystkie problemy głównego bohatera, tak ciekawie i wielowymiarowo wcześniej zarysowane.

Oczywiście, autor miał 19 lat, komunizm nie zdążył się jeszcze skompromitować w sterowanej centralnie świadomości zwykłych ludzi. Ale nie oceniam autora, tylko książkę w kontekście czasów obecnych. Ostatnio znów zbyt wielu nieomylnych radykałów z różnych stron politycznej sceny wystawia głowy i pluje na siebie nawzajem oraz wszystkich, którzy się z nimi nie zgodzą.

Pięknie odmalowany Marymont i kilka postaci, które nie są czarne lub białe (lub raczej czerwone) nie zmienia faktu, że ta książka to czysty socrealizm i pomnik na cześć Stalinizmu. Stworzony przez młodocianego autora, o którym bardzo dobrze świadczy to, że nie zdecydował się tej książki wydać. Niezbyt dobra lektura na dzisiejsze czasy. Całe szczęście, że Hłasko napisał też inne powieści.

Osobiście nie jestem w stanie strawić do końca książki, gdzie przez wiele stron w natchnieniu maluje się portret Stalina, na którego obliczu miłość i sprawiedliwość, sławi się komunizm, a jedyni pozytywni bohaterowie grożą śmiercią i zieją nienawiścią wobec wszystkich, którzy myślą inaczej. Nie jestem w stanie ukrywać zawodu, gdy okazuje się, że ów Stalin jest odpowiedzią...