Ależ to było mocne. Dopiero jak przeczytałem dowiedziałem się, że to historia autentyczna czy też inspirowana wydarzeniami autentycznymi. W każdym razie świetna proza, taka od jakiej nie da się oderwać.

Ależ to było mocne. Dopiero jak przeczytałem dowiedziałem się, że to historia autentyczna czy też inspirowana wydarzeniami autentycznymi. W każdym razie świetna proza, taka od jakiej nie da się oderwać.

Są takie książki, które się czuje.. tak po prostu. Wie się od samego początku, że to będzie emocjonalna bomba, która zrobi w głowie rozpierd*l. To właśnie jedna z tych książek. Ta proza wniknęła w moje zabliźnione rany, nadszarpując je na nowo. Uczucia z nią związane nie były przyjemne i mocno uwierały, a czytając ją słowo po słowie, przywoływałam w głowie obrazy z własnych, gorzkich wspomnień. Chciałabym napisać recenzję, która zachęci Was do przeczytania tej książki, ale odebrałam ją bardzo osobiście, utożsamiając się z domem jednego z bohaterów i słowo polecam, to zdecydowanie za mało..

„Inna dusza” to smutna historia o dorastaniu w latach dziewięćdziesiątych, przygnębiająca opowieść o przyjaźni, miłości.. i jej braku. Prawdziwa zbrodnia, na której opierają się wydarzenia tej powieści niesamowicie łączy się z fikcją, tworząc przygnębiającą opowieść o trudach życia w czasach pełnych nadziei i marzeń.

Są takie książki, które się czuje.. tak po prostu. Wie się od samego początku, że to będzie emocjonalna bomba, która zrobi w głowie rozpierd*l. To właśnie jedna z tych książek. Ta proza wniknęła w moje zabliźnione rany, nadszarpując je na nowo. Uczucia z nią związane nie były przyjemne i mocno uwierały, a czytając ją słowo po słowie, przywoływałam w głowie obrazy z...

Określiłabym ją jako tę z gatunku "ciężkich", mimo że przedstawia nic innego jak tylko realia tamtego okresu, a także mechanizmy odwiecznie kierujące ludźmi. Zabrakło mi tu subiektywnych przemyśleń, uczuć bohatera opisującego zdarzenia, Krzyśka Hoppe, ale może był to celowy zabieg, aby czytelnicy szli przez tę książkę z własnymi odczuciami i spostrzeżeniami.

Określiłabym ją jako tę z gatunku "ciężkich", mimo że przedstawia nic innego jak tylko realia tamtego okresu, a także mechanizmy odwiecznie kierujące ludźmi. Zabrakło mi tu subiektywnych przemyśleń, uczuć bohatera opisującego zdarzenia, Krzyśka Hoppe, ale może był to celowy zabieg, aby czytelnicy szli przez tę książkę z własnymi odczuciami i spostrzeżeniami.

Smutna i przygnębiająca. Akcja rozgrywa się w szarych latach 90', które dla jednych były dobre, dla innych fatalne. W tym wszystkim 3 młodych chłopaków w tym 1 z nich z poważnymi problemami. Widać tu problem alkoholizmu, problemy w komuniakcji w rodzinie i braki w wychowaniu i opiece. Nie tak powinno wyglądać życie. Rozdziały króciutkie, język jak dla mnie trochę męczący i nie do końca odnalazłam się wśród bohaterów i tamtego świata chociaż sama urodziłam się w 87.

Smutna i przygnębiająca. Akcja rozgrywa się w szarych latach 90', które dla jednych były dobre, dla innych fatalne. W tym wszystkim 3 młodych chłopaków w tym 1 z nich z poważnymi problemami. Widać tu problem alkoholizmu, problemy w komuniakcji w rodzinie i braki w wychowaniu i opiece. Nie tak powinno wyglądać życie. Rozdziały króciutkie, język jak dla mnie trochę męczący i...

Łukasz Orbitowski ma niesamowity talent do tworzenia atmosfery polskich miast w swoich książkach. Tak było z Gdynią w „Chodź ze mną”, małomiasteczkową Oławą w „Kulcie” i tak jest z Bydgoszczą w „Innej duszy”. Ta książka jest mi szczególnie bliska, ponieważ dorastałem w miejscowości pod Bydgoszczą w latach, w których rozgrywają się opisane wydarzenia, więc miałem styczność z tym miastem i pamiętam, jak te czasy wyglądały. Autor przedstawił je bardzo wiarygodnie, jednak miasto nie jest głównym bohaterem tej powieści. To książka przede wszystkim o dorastaniu w trudnych, po-PRL-owskich czasach, o dziecięcych marzeniach, problemach i tragediach. O zdobywaniu nowych doświadczeń – zarówno tych dobrych, jak i złych. Zbrodnia nie jest tu najważniejsza i chyba to, obok opisu miasta i jego klimatu, najbardziej mi się spodobało. Dużą zaletą książki jest wspomniany klimat, ale może on być niedostrzegalny dla osób, które nie znały tamtych czasów.

Łukasz Orbitowski ma niesamowity talent do tworzenia atmosfery polskich miast w swoich książkach. Tak było z Gdynią w „Chodź ze mną”, małomiasteczkową Oławą w „Kulcie” i tak jest z Bydgoszczą w „Innej duszy”. Ta książka jest mi szczególnie bliska, ponieważ dorastałem w miejscowości pod Bydgoszczą w latach, w których rozgrywają się opisane wydarzenia, więc miałem styczność z...

Jak to jest napisane ! 🔥

Jak to jest napisane ! 🔥

Nie było łatwo wystawić ocenę, bo szóstka wydaje się być skromna za tak sprawny literacko, do pewnego stopnia urzekający spacer po latach 90 ubiegłego wieku i pewnie stanęłoby na 7 gdyby Orbitowskiemu nie puściły nerwy i nie zakończył wszystkiego tradycyjnym dla młodych, rodzimych literatów (co już wielokrotnie na tych łamach podkreślaliśmy) sprowadzeniem polskości do wspólnego, moralnie i duchowo niskiego mianownika. Czyniąc to (jakże mogłoby być inaczej) w scenerii papieskiej pielgrzymki.
Tak się jednak składa, że naszym oczom dane było również oglądanie cywilizacyjnej zmiany lat 90 i widzieliśmy jak wiatr przemian na podwórkach naszego blokowiska stawał się huraganem dewastującym ludzkie losy. Nie do końca potrzebujemy więc przewodnika w wycieczce po chujowych, blokowych mieszkaniach tamtych czasów.
Patrzymy dziś ze sporą dozą czułości i wyrozumiałości na wysiłki swoich rodziców chcących rozpaczliwie utrzymać siebie i nas na powierzchni. Jesteśmy także skłonni wykazać jakiś rodzaj grupowego zrozumienia i empatii dla tych którym się to do końca nie udało.
Upływ czasu i mamy nadzieję przyrost zdrowego rozsądku wyleczył nas ostatecznie z nietzcheńskiego podziwu dla radykalnej kontestacji zwyczajów i norm społecznych. Skutkiem czego powieść-reportaż pana Orbitowskiego serc nam jednak nie skradła.

Nie było łatwo wystawić ocenę, bo szóstka wydaje się być skromna za tak sprawny literacko, do pewnego stopnia urzekający spacer po latach 90 ubiegłego wieku i pewnie stanęłoby na 7 gdyby Orbitowskiemu nie puściły nerwy i nie zakończył wszystkiego tradycyjnym dla młodych, rodzimych literatów (co już wielokrotnie na tych łamach podkreślaliśmy) sprowadzeniem polskości do...

W tej książce czułam wielką samotność, samotność tych nastolatków i ich samotne błądzenie po świecie... Pomimo łączącej "przyjaźni", nadal wydawało się, że finalnie ze wszystkimi problemami mierzą się sami ze sobą. Być może dlatego te problemy niosły za sobą aż tak poważne konsekwencje w ich dalszym życiu. Książka przepełniona jest bardzo trudnymi emocjami związanymi z dzieciństwem i dojrzewaniem. Osobiście najbardziej wstrząsnął mnie obraz rodziców i ich wpływu na zachowanie, charakter i dalsze czyny dziecka. Jak łatwo można manipulować młodym człowiekiem i jak łatwo jest go zmusić do poświęcenia i życia w narzucony sposób. Jednocześnie przerażający jest fakt jak szybko nastolatek odnajduje się w nowej, przytłaczającej rzeczywistości.

W tej książce czułam wielką samotność, samotność tych nastolatków i ich samotne błądzenie po świecie... Pomimo łączącej "przyjaźni", nadal wydawało się, że finalnie ze wszystkimi problemami mierzą się sami ze sobą. Być może dlatego te problemy niosły za sobą aż tak poważne konsekwencje w ich dalszym życiu. Książka przepełniona jest bardzo trudnymi emocjami związanymi z...

[audiobook]
Prawie 14h słuchania. Znakomita interpretacja, wciągająca historia i jak zwykle niesamowity sposób kreowania rzeczywistości i tworzenia klimatu. To już trzecia książka autora, którą przeczytałam i nie jestem zawiedziona! Każda lektura całkowicie mnie wchłania i przenosi do innej rzeczywistości.

Lektura miejscami brutalna i wulgarna*

[audiobook]
Prawie 14h słuchania. Znakomita interpretacja, wciągająca historia i jak zwykle niesamowity sposób kreowania rzeczywistości i tworzenia klimatu. To już trzecia książka autora, którą przeczytałam i nie jestem zawiedziona! Każda lektura całkowicie mnie wchłania i przenosi do innej rzeczywistości.

Lektura miejscami brutalna i wulgarna*

Jak to dobrze, że jesteśmy inni; w słowach, w odczuciach, w czynach. Ale czy to jak wykorzystamy wyjątkowość własnej osoby wyłącznie zależy od nas?
Autor zabiera nas w świat szarej, zwykłej rzeczywistości naznaczonej ówczesnymi realiami życia i bolączkami bohaterów. Pisze prosto trafiając w punkt stwierdzeniami, które zostają na chwilę pod czaszką i w sercu. Szkoda tylko, że na chwilę.

Jak to dobrze, że jesteśmy inni; w słowach, w odczuciach, w czynach. Ale czy to jak wykorzystamy wyjątkowość własnej osoby wyłącznie zależy od nas?
Autor zabiera nas w świat szarej, zwykłej rzeczywistości naznaczonej ówczesnymi realiami życia i bolączkami bohaterów. Pisze prosto trafiając w punkt stwierdzeniami, które zostają na chwilę pod czaszką i w sercu. Szkoda tylko,...