Nie mam jednoznacznej opinii o tej książce.

Kiedy tylko zaczęłam czytać krzywiłam się i na usta cisnęło mi się stwierdzenie "Borze zielony jakie to naiwne!". Typowa opowiastka dla nastolatek o potężnym czarodzieju i uczennicy, pomiędzy którymi rodzi się uczucie. Nawet w oczy kuły zapożyczenia nazw Polnia, Rusja czy imię jednego spalonego świętego. Ble, autorka nawet się nie wysiliła. A na dodatek jeszcze ta Baba Jaga...

W miarę czytania wytrzeszczałam coraz bardziej oczy ze zdumienia. Fabuła jest przemyślana i mroczna. Trup ściele się dość gęsto i w zasadzie do samego końca towarzyszyło mi uczucie, że wszyscy zginą (czy się pomyliłam sprawdźcie sami). Główny czarny charakter "Bór" jest stworzony obłędnie! Natomiast opisy rzucania czarów nie ograniczają się tylko do "rzucam kulę ognia". Sama przepływająca magia jest pięknie przedstawiona.

Jeśli już chodzi o magię to dziwi mnie fakt, że bohaterowie są wycieńczeni z powodu rzucenia nadmiernej ilości czarów, padają na pyski ale jednak dalej potrafią rzucić jedno z potężniejszych zaklęć.

Nie chcę już psioczyć na główną bohaterkę, która z początku wydawała mi się pospolitą fleją, ale w całości powieści kompletnie się to zaciera i Agnieszka nabiera całkiem nowego kolorytu. Nie tylko jako umazana błotem jęcząca nastolatka. Tak polubiłam ją pomimo tego, że ani razu nie nazwała swoją przyjaciółkę Katarzyną czy Kaśką. :)

"Wybrana" ma w sobie plusy i minusy.
Nie dała bym jej jednak do czytania osobą poniżej 18. Bajka to to raczej nie jest.
Za to polecam ją do czytania nieco starszemu miłośnikowi fantasy. Wsiąknie w nią jak w Bór.

Nie mam jednoznacznej opinii o tej książce.

Kiedy tylko zaczęłam czytać krzywiłam się i na usta cisnęło mi się stwierdzenie "Borze zielony jakie to naiwne!". Typowa opowiastka dla nastolatek o potężnym czarodzieju i uczennicy, pomiędzy którymi rodzi się uczucie. Nawet w oczy kuły zapożyczenia nazw Polnia, Rusja czy imię jednego spalonego świętego. Ble, autorka nawet się...