http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/polak-rusek-i-niemiec-oraz-polak.html

Z moich doświadczeń wynika, że na historii przekazuje się nam ogrom informacji dotyczących czasów starożytnych czy wydarzeń dziejących się w obcych krajach, w jakich z pewnością większość osób nawet nie wie, gdzie leży Polska. Nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że program skupia się na tym, co nie dotyczy naszego kraju. Zatem kiedy tylko natknęłam się w bibliotece na książki Jana Wróbla, dotychczas znanego mi jedynie z pewnego programu śniadaniowego, poczułam się zaintrygowana. Postanowiłam przekonać się, czy istnieje ktokolwiek, kto potrafiłby przedstawić historyczne wydarzenia w przystępny sposób.

"Polak potrafi, Polka też... czyli o tym, ile świat nam zawdzięcza" to książka przedstawiająca sylwetki wielu mniej lub bardziej znanych rodaków, którzy zasłynęli w świecie ogromnymi zasługami. Każdy z nas słyszał o Marii Skłodowskiej, Mikołaju Koperniku, Jerzym Owsiaku czy Annie Dymnej, ale czy często uczyliście się o Kazimierzu Prószyńskim, Narcyzie Żmichowskiej, Ignacym Łukasiewiczu czy Janinie Ochojskiej? Warto nadrobić zaległości, szczególnie podczas kryzysu egzystencjonalnego i w trakcie narzekania na wszystko dookoła, łącznie z naszym krajem - naprawdę nie powinniśmy tak grzeszyć, bo aż ciężko uwierzyć, ile świat nam zawdzięcza!

Nie będę owijać w bawełnę - moja nauka historii opierała się głównie na wklepywaniu formułek i usilnym zapamiętywaniu nie zawsze potrzebnych szczegółów, które błyskawicznie ulatywały mi z pamięci, kiedy tylko minął sprawdzian. Od zawsze ten przedmiot nie kojarzył mi się zbyt dobrze, a w swoim życiu spotkałam tylko jedną nauczycielkę, dla której historia była pasją - niestety uczyła mnie tylko rok. Nigdy też nie zrozumiem, dlaczego w polskich szkołach uczy się tylu niepotrzebnych rzeczy, zmuszając do zapamiętywania zdarzeń zupełnie niezwiązanych z naszym krajem, spychając wiadomości o wydarzeniach, które osobiście dotknęły Polskę - jedynie czasy I czy II wojny światowej, a także wszystko to, co zadziało się potem, było dla mnie przystępnym materiałem do nauki. Niestety owa tematyka zawsze znajdowała się na samym końcu książek, a do tego nauczyciele starali się ją wręcz przeskoczyć... Nie dziwne, że przez to istnieje tylu uczniów, dla których historia to pięta achillesowa.

Zamiast grubych tomów, które przekazują suche informacje, poruszając zagadnienia zupełnie nieprzydatne dla zwyczajnego zjadacza chleba, podręczniki szkolne powinny być takie jak książki Jana Wróbla. Co lepiej dotrze do głów dzieci i młodzieży niż najistotniejsze tematy, ilustracje w postaci komiksów, trafne porównania, dyskusje rodem z forów internetowych bądź przedstawianie konkretnych postaci jakby mieli konto na portalu społecznościowym? A to wszystko okraszone wspaniałym humorem, podane z lekkością i przymrużeniem oka. Gdybym trafiła na te książki w swoich szkolnych latach, to nauka byłaby zdecydowanie przyjemniejsza.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/polak-rusek-i-niemiec-oraz-polak.html

Z moich doświadczeń wynika, że na historii przekazuje się nam ogrom informacji dotyczących czasów starożytnych czy wydarzeń dziejących się w obcych krajach, w jakich z pewnością większość osób nawet nie wie, gdzie leży Polska. Nadal nie potrafię pogodzić się z tym, że program skupia się na tym, co...