Ufff.... Wreszcie to zmęczyłam. To jedna z najbardziej przygnębiających książek, jakie ostatnio dane mi było czytać. Tytuł baaaardzo wprowadził mnie w błąd, bo z terapią niewiele to miało wspólnego, choć zapewne wielu uzna, że przespanie się z dawną wielką miłością jest formą terapii. I co z tego, że ona ma męża, a ich drogi rozeszły się ponad trzydzieści lat wcześniej. Ważne, żeby leczyć swoje chore ego, które jest bardzo malutkie. Można też je ratować próbując przespać się z kim popadnie, a nawet to bohaterowi się nie udawało, chociaż próbował. I można traktować kobiety przedmiotowo, bo co tam ich uczucia. Ważne są moje, bo piszę scenariusz serialu. Bleee.... Czuję się zniesmaczona bohaterem, obleśnym, starym, grubym dupkiem. A po lekturze wniosek w mej głowie został tylko jeden: prawdziwa miłość jest w życiu tylko jedna. Jak się nie uda, to klops, zostają same wspomnienia. I na kolejną nie ma szans, bo zawsze będziemy wracać do tej jedynej? Do kitu. Ha! Właśnie zostałam hejterką ;)

Ufff.... Wreszcie to zmęczyłam. To jedna z najbardziej przygnębiających książek, jakie ostatnio dane mi było czytać. Tytuł baaaardzo wprowadził mnie w błąd, bo z terapią niewiele to miało wspólnego, choć zapewne wielu uzna, że przespanie się z dawną wielką miłością jest formą terapii. I co z tego, że ona ma męża, a ich drogi rozeszły się ponad trzydzieści lat wcześniej....