Gianluigi Buffon, Allesandro Del Pierro czy Andrea Pirlo. Włoscy piłkarze, wybitni włoscy piłkarze, którzy oprócz umiejętności futbolowych pochwalili się swoim zdolnościami pisarskimi publikując swoje historie. Prawdziwą furorę zrobiła autobiografia Pirlo „Myślę, więc gram”, której współautorem był włoski dziennikarz Alessandro Alciato. Teraz Alciato postanowił pomóc Carlo Ancelottiemu w stworzeniu wykwintnej autobiografii.

„Nienasycony Zwycięzca” to pozycja wykwintna? W pełni się z tym zgadzam. A dlaczego właśnie taka? Warto oddać głos samemu autorowi, który uważa, że wykwintna powinna być piłka nożna, wykwintna powinno być życie i wreszcie na koniec, łączące oba te obszary wykwintności – wykwintne powinno być jedzenie.

Włoski trener uwielbia jeść i o tym możemy przekonać się właśnie z tej książki. Nie ulega wątpliwości, że przyjmowanie pokarmów jest ważne. Ancelotti docenił, ale też co istotne nie przecenił tego jedzenia w autobiografii. Potrafił stanąć w obronie tortellini, gdy jeden z kibiców niezbyt gustownie się o nim wypowiadał. Takie opowiastki są solą autobiografii, jednak nie powodujących żadnych problemów, wręcz przeciwne dają poczucie przyjemności.

Jedzenie to jednak przystawka. Daniem głównym jest historia życia najpierw piłkarza, a później trenera. Nie są to długie, męczące opisy, bo z pewnością biografia Włocha liczyłaby kilka tomów, gdyby dokładnie opisywać całość jego życia. Trzykrotny zwycięzca Liga Mistrzów za nic ma chronologię. Dla niego liczy się po prostu przedstawienie najciekawszych anegdot, które nie wydarzyłyby się gdyby nie piłka nożna. Autor opowiada o zakulisowych negocjacjach z klubami, o ukrywaniu się w hotelach czy przebierankach. A wszystko po to, aby paparazzi nie zwietrzyli tematu i wywąchali spisku. Włoch opowiada także historię, w której nie był w stanie odmówić działaczom Fenerbahce, a w jego imieniu musiała zrobiła to żona.

Zabawnych żartów i dowcipów jest w książce bardzo dużo. Chociaż pewnie mniej niż ilość pochłoniętego tortellini przez włoskiego trenera. Można pośmiać się z rytuałów, jakie musiał przejść każdy zawodnik przychodzący do Chelsea. Uśmiechnie się też ten kto pozna jaki dowcip urządzili zawodnicy Milanu swojemu koledze Mathieu Flaminiemu. I o co tak naprawdę chodzi w zabawie „Banda Lidera”.

Fragmenty autobiografii:

,,Gdy Beckham grał w Milanie, zaprosiłem go pewnego razu na kolację do restauracji w Parmie. Wieczór miał się ku końcowi, a on nie chciał stamtąd wyjść. Nalegałem, ale cały czas błagał: - Proszę, jeszcze tylko jedno danie. W pewnym momencie zacząłem się zastanawiać, czy nie zadzwonić na policję - kajdanki z pewnością powstrzymałyby go od opychania się kolejnymi tortellini. Ostatecznie przekonałem go następującą groźbą: - David, albo natychmiast stąd wychodzimy, albo doprowadzę do reaktywacji Spice Girls i dopilnuję, żeby dziewczyny raz jeszcze pojechały w trasę. Po 14 sekundach siedzieliśmy już w samochodzie i z wyłączonym radiem gnaliśmy w stronę Mediolanu”.

„Pewnego dnia, w pierwszym roku mojej pracy w Juventusie (który rozpoczął się w lutym 1999), mieliśmy punktualnie wyjechać na mecz wyjazdowy, ale Zidane jeszcze się nie stawił. Zniknął i nie odbierał komórki. Odczekałem chwilę, po czym podjąłem decyzję:
– Jedziemy.
– Ale Carletto, jak on nas dogoni?
– To jego problem.
Siedzący w głębi autobusu Montero zerwał się na równe nogi. Ruszył przejściem między fotelami w moim kierunku.
– Trenerze, musimy porozmawiać.
– Jasne, Paolo. Ruszymy w drogę i możemy gadać do woli.
Montero podszedł do kierowcy i skrzyżował ramiona na piersiach.
– Nie, właśnie o tym musimy porozmawiać. Nikt stąd nie wyjedzie bez Zidane’a (…).
– W porządku, Paolo. Poczekajmy na niego. – W końcu trzeba dbać o własne zdrowie, nie?
Zizou pojawił się dziesięć minut później i przeprosił za spóźnienie. Ruszyliśmy w drogę”.

Więcej na mateuszminda.blogspot.com

Gianluigi Buffon, Allesandro Del Pierro czy Andrea Pirlo. Włoscy piłkarze, wybitni włoscy piłkarze, którzy oprócz umiejętności futbolowych pochwalili się swoim zdolnościami pisarskimi publikując swoje historie. Prawdziwą furorę zrobiła autobiografia Pirlo „Myślę, więc gram”, której współautorem był włoski dziennikarz Alessandro Alciato. Teraz Alciato postanowił pomóc Carlo...