Cóż... taka najsłabsza nie jest, ale... Miałam nadzieję (uzasadnioną przecież), że skoro w tytule jest biblioteka i skoro jest to powieść dla dzieci, to będzie poprzez atrakcyjną fabułę promowała czytelnictwo, wartość książek, niezwykłość świata fikcyjnego. Tymczasem książki i czytanie są tu tylko narzędziem, środkiem do celu. Dobra zabawa czeka chyba tylko bohaterów tej powieści. Czytelnik pomyka za postaciami, które biegając po budynku biblioteki, rozwiązują różne zagadki, rebusy, zadania matematyczne i logiczne - i tak przez ponad 300 stron. Że odnalezienie odpowiedzi jest możliwe dzięki oczytaniu niektórych z bohaterów? Owszem, prawda: wiedzę czerpiemy z książek. Ale dzieci z powieści posiłkują się głównie znajomością gier planszowych, a w tle są również gry komputerowe. "Biblioteka pana Lemoncella" sama podobna jest do takiej gry. Książki nie są tu, niestety, atrakcyjne same w sobie. Pojawia się w tekście wiele tytułów jako wskazówek, ale tylko jeden lub dwa z nich można odebrać jako zachętę do lektury. Książeczka to nieskomplikowana pod względem i fabuły (choć pomysł dobry i akcja wartka), i konstrukcji postaci, i języka. Nie umiem ocenić jej "gwiazdkowo". Uważam, że lepsze są książki, dzięki którym nabieramy apetytu na czytanie kolejnych niż te, które stawiają sobie za zadanie m ó w i e n i e o tym, iż warto czytać. A "Biblioteka..." ani nie pobudza apetytu, ani nie podaje dobrych argumentów.

Cóż... taka najsłabsza nie jest, ale... Miałam nadzieję (uzasadnioną przecież), że skoro w tytule jest biblioteka i skoro jest to powieść dla dzieci, to będzie poprzez atrakcyjną fabułę promowała czytelnictwo, wartość książek, niezwykłość świata fikcyjnego. Tymczasem książki i czytanie są tu tylko narzędziem, środkiem do celu. Dobra zabawa czeka chyba tylko bohaterów tej...