Tę powieść czytam emocjonalnością i chociaż powinnam widzieć jej wady nie widzę ich, bo za dużo tu czuję.

Raz- sceneria "Czarodziejskiej góry" i jasne odnośniki do pobytu Manna i jego rodziny w Szwajcarii, ze wspaniałą charakterystyką Eriki Mann i oczywistą wręcz sceną samobójstwa Klausa Manna. (Ciekawe jest ukazanie tylko najbardziej utalentowanych dzieci pisarza.) I sam Mann- postać tragicznie śmieszna w tej powieści, melancholijna ale o aurze małomiasteczkowego kupca.
Dwa- smaczna opisowość, podobna w stylu do dzieła Manna, ale z zachwycającą sensualnością. Gratka dla tych, którzy wiedzą, że dotyk końcówek palców jest najseksowniejszy na świecie. I miłośników ręcznie szytych uniformów.
Trzy- Erneste. Jedna z postaci literackich, które czuję całą sobą. Elegancki, dyskretny, pielęgnujący w sobie pamięć o jedynym w swoim życiu akcie odwagi, który niektórzy nazywają miłością.
Cztery... Historia, jak wyżej wspomniana miłość potrafi spieprzyć ci życie. A raczej, jak świadomie można sobie je dać spieprzyć i nie żałować nigdy- bo tak naprawdę kochasz tylko wtedy, gdy tego chcesz. Że miłość to w najbardziej fascynujących wypadkach czyste zawierzenie komuś obcemu, oddanie mu serca ze świadomością, że to piękne stworzenie weźmie je i być może potłucze z satysfakcją rozpieszczonego pięciolatka. To stała gotowość na rozstanie i pielęgnowanie dotyków jak komplementów, czekanie- na wszystko, które może okazać się niczym.

Kocham tę książkę.

Tę powieść czytam emocjonalnością i chociaż powinnam widzieć jej wady nie widzę ich, bo za dużo tu czuję.

Raz- sceneria "Czarodziejskiej góry" i jasne odnośniki do pobytu Manna i jego rodziny w Szwajcarii, ze wspaniałą charakterystyką Eriki Mann i oczywistą wręcz sceną samobójstwa Klausa Manna. (Ciekawe jest ukazanie tylko najbardziej utalentowanych dzieci pisarza.) I sam...