Długo zajęło mi przeczytanie tej książki. Często się odrywałam. Z drugiej strony po powrocie, bardzo szybko znowu łączyłam wątki, niewiele zapominałam. Czy ta książka może być podręcznikiem o pisaniu? Moim zdaniem nie. Jest to bardziej biografia z wątkami dotyczącymi pisania przez samego autora, a nie nauką o samym pisaniu. Życie Kinga to rzeczywiście dosyć ciekawa sprawa, a jego rygorystyczne podejście do przysłówków i niektórych innych zasad bywa zabawne. Bo muszę przyznać, że kilka razy śmiałam się na głos czytając tą książkę. Wydaje mi się, że nie da się tak zupełnie stosować tych wytycznych, bo wielu znakomitych autorów stosuje zupełnie odmienne zasady, a osiąga ogromny sukces.
Tak naprawdę chyba nigdy wcześniej nie czytałam książki Kinga, a poznanie jego biografii wydaje mi się dobrym początkiem. Zapragnęłam poznać go trochę lepiej poprzez jego inne powieści. Może mi się uda z nimi zapoznać.

Długo zajęło mi przeczytanie tej książki. Często się odrywałam. Z drugiej strony po powrocie, bardzo szybko znowu łączyłam wątki, niewiele zapominałam. Czy ta książka może być podręcznikiem o pisaniu? Moim zdaniem nie. Jest to bardziej biografia z wątkami dotyczącymi pisania przez samego autora, a nie nauką o samym pisaniu. Życie Kinga to rzeczywiście dosyć ciekawa sprawa,...

#StephenKing #JakpisaćPamiętnikrzemieślnika
Odkąd pamiętam bardzo lubię książki Stephen King, mam w swojej bibloteczce chyba najwięcej książek tego autora. Chyba też nie znam nikogo kto choć nie słyszał o nim. "JAK PISAĆ. PAMIĘTNIK RZEMIEŚNIKA" czekało na półce dość długo zanim po nią sięgnęłam, ale w końcu udało się. Ta książka to nie zwykły poradnik jak pisać książki, ale też całkiem interesujące wątki z życia autora o których nie wiedziałam. Uwaga spoiler dla tych którym się nie chce czytać całej książki! Dużo czytać i jeszcze więcej pisać, rada niby oczywista, ale nie dla każdego ;)

#StephenKing #JakpisaćPamiętnikrzemieślnika
Odkąd pamiętam bardzo lubię książki Stephen King, mam w swojej bibloteczce chyba najwięcej książek tego autora. Chyba też nie znam nikogo kto choć nie słyszał o nim. "JAK PISAĆ. PAMIĘTNIK RZEMIEŚNIKA" czekało na półce dość długo zanim po nią sięgnęłam, ale w końcu udało się. Ta książka to nie zwykły poradnik jak pisać książki,...

Bardzo miłe zaskoczenie, po przeczytaniu niektórych negatywnych komentarzy.
Nie jest to oczywiście żaden ''poradnik'' po którym staniecie się wybitnie płodnymi pisarzami. Jednak osobiśie wyniosłem z tej książki dosyć sporo wiedzy, wierzę że znajdą się początkujacy pisarze, którym ta wiedza w jakimś stopniu pomoże.
Co do wątków życiowych (bo jest tego sporo) nie przeszkadzało mi to, dowiedziałem się kilku ciekawostek z życia Kinga o których dotąd nie wiedziałem. A sam fakt że King pisał tę książke w latach kiedy spod jego pióra wychodziły moje ulubione perełki, czytało mi się to wręcz z tęsknotą za starym dobrym Kingiem.

Bardzo miłe zaskoczenie, po przeczytaniu niektórych negatywnych komentarzy.
Nie jest to oczywiście żaden ''poradnik'' po którym staniecie się wybitnie płodnymi pisarzami. Jednak osobiśie wyniosłem z tej książki dosyć sporo wiedzy, wierzę że znajdą się początkujacy pisarze, którym ta wiedza w jakimś stopniu pomoże.
Co do wątków życiowych (bo jest tego sporo) nie...

Dziwna książka, na pewno nie nazwałabym jej poradnikiem pisarskim. Pierwsza część to autobiografia (pełna obrzydliwych fragmentów),druga to parę stron o tym, czym jest pisanie, później mamy w końcu porady - niektóre dobre, z większością jednak trudno mi się zgodzić. Niestety, nic tu nie jest uporządkowane, King po prostu rzuca tematy, które akurat przyjdą mu do głowy, oczywiście wielu istotnych kwestii nie porusza. Mamy tutaj za to wspomnienia związane z poważnym wypadkiem, który mu się przydarzył, gdy akurat pracował nad tą książką. Następna część to krótki poradnik jak poprawiać na przykładzie krótkiego opowiadania. A potem jest kilka dodatków z serii "Jakie powieści poleca do czytania King" w moim wydaniu te dodatki są aż 4. A później kolejny dodatek - wywiad z synem Kinga na temat audiobooka do tej książki. To moja pierwsza i zarazem na pewno ostatnia książka tego autra.

Dziwna książka, na pewno nie nazwałabym jej poradnikiem pisarskim. Pierwsza część to autobiografia (pełna obrzydliwych fragmentów),druga to parę stron o tym, czym jest pisanie, później mamy w końcu porady - niektóre dobre, z większością jednak trudno mi się zgodzić. Niestety, nic tu nie jest uporządkowane, King po prostu rzuca tematy, które akurat przyjdą mu do głowy,...

To moja druga książka Stephena Kinga! Ponieważ literatura tego rodzaju raczej mnie nie interesuje, z premedytacją omijałem latami utwory króla horrorów. Kilka lat temu sięgnąłem po Lśnienie, które mnie jednak rozczarowało. Wciąż jednak mam plan, żeby podejść jeszcze raz. Na razie udało mi się to dzięki nietypowej pozycji jaką jest Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika. W tym wypadku miałem ogromną przyjemność.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/jak-pisac-pamietnik-rzemieslnika/

To moja druga książka Stephena Kinga! Ponieważ literatura tego rodzaju raczej mnie nie interesuje, z premedytacją omijałem latami utwory króla horrorów. Kilka lat temu sięgnąłem po Lśnienie, które mnie jednak rozczarowało. Wciąż jednak mam plan, żeby podejść jeszcze raz. Na razie udało mi się to dzięki nietypowej pozycji jaką jest Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika. W tym...

Ironią jest, że pisarz który od przeszło dwóch dekad tworzy taśmowo tanie, przegadane czytadła, zarzeka się że w książce o pisaniu nie będzie zanudzał (tak, wiem - ta książka też ma ponad 20 lat). Tu i ówdzie King przekonuje, że jego intencją nie jest sztuczne wydłużanie tekstu i że pisarz musi bezlitośnie zabijać własną twórczość, żeby nie zanudzić czytelnika. Wszystko to na nic, bo większość książki zajmują wątki autobiograficzne - skądinąd interesujące- oraz własne odczucia związane z branżą.

O dziwo rozdziały autobiograficzne są nawet ciekawe, bo King nadal jest dobrym gawędziarzem i krótka forma jest zdecydowanie jego mocną stroną. Na plus należy zaliczyć też zamieszczenie fragmentu opowiadania "1408", który jest ciekawym acz pobieżnym wglądem w proces twórczy na etapie pierwszego redagowania tekstu. Poza tym jednak lekcje dla początkujących autorów są rozczarowujące i ograniczają się do garści uproszczonych wskazówek zaczerpniętych z lepszych poradników lub podręczników. A więc unikajcie aliteracji i czasowników atrybucji dialogu, do tego dużo czytajcie i codziennie piszcie. Już, wiecie wszystko co King ma do powiedzenia. I może to dobrze, bo nie chciałbym żeby więcej pisarzy tworzyło takie koszmarki jak NOS4A2, Śpiące Królewny, czy Pod Kopułą.

Ironią jest, że pisarz który od przeszło dwóch dekad tworzy taśmowo tanie, przegadane czytadła, zarzeka się że w książce o pisaniu nie będzie zanudzał (tak, wiem - ta książka też ma ponad 20 lat). Tu i ówdzie King przekonuje, że jego intencją nie jest sztuczne wydłużanie tekstu i że pisarz musi bezlitośnie zabijać własną twórczość, żeby nie zanudzić czytelnika. Wszystko to...

Niektórzy mówią, że Jak pisać jest podręcznikiem. Dla mnie jednak to bardziej autobiografia z opisanymi niektórymi trickami autora, pomagającymi mu w rzemiośle. Ułożenie całości jest przemyślane i dość szeroko obejmuje różne aspekty pisarstwa, ale to nadal to nie czyni z tej książki podręcznika. I w sumie to dobrze.

Jak pisać jest lekkie, ze swadą i humorem, choć nie zawsze zawiera historie wesołe. King napisał tę książkę w trakcie rekonwalescencji po bardzo poważnym potrąceniu przez samochód. Ból jaki wiązał się ze skutkami tego wypadku stanowi istotną część całej książki, jakby uwiarygodniając tezę, że to życie tworzy pisarza.

Bo najważniejsza teza Kinga jest taka, że to życie kształtuje zarówno samego pisarza jak i jego pomysły. Nie tylko pisarzy zresztą. Każdego artystę, każdego człowieka, nawet jeśli nie aspiruje do tworzenia sztuki. Ciekawe, że często twierdzi podobnie jak Myśliwski, że to postać prowadzi autora, a nie odwrotnie.

✏️📖 Pisarz po godzinach

W ogóle to z tego, co King pisze, wyłania się obraz jego samego, jako autora który wyrósł z otoczenia niższej klasy średniej i wie co nieco o życiu. Musiał ciężko pracować fizycznie na utrzymanie, np. w pralni, jak Martin Eden. Jest tu też wątek uzależnienia Kinga od alkoholu. Dopiero sukces pierwszej książki, Carrie, przyniósł mu dużą zaliczkę.
Nawiasem mówiąc, za prawa do paperback dostał dwieście tysięcy dolarów (w sumie czterysta, ale połowę zabrał główny wydawca).

Sporo jest w Jak pisać o tym, jak wygląda świat wydawniczy w Stanach, co nie jest przekładalne na sytuację w Polsce. Natomiast, co jest ciekawe i fajne, autorka tłumaczenia włożyła specjalny wysiłek (o czym dodaje w przypisie),żeby dostosować rady Kinga odnośnie gramatyki i stylu do języka polskiego. Jest tam kilka interesujących akapitów i wyjaśnień.

✏️📖 Bez ściemy

Jak pisać na pewno jedno zrobiła mi w głowie. Od tej pory będę zwracać większą uwagę na niektóre zabiegi autorskie próbujące sugerować, jak mam odbierać opisany świat (przysłówki). Myślę, że te triki, których pisarze używają do podrasowywania swoich opowieści (lub wydaje im się, że do tego),pomogą mi bardziej świadomie czytać.

W każdym razie autorowi udało się stworzyć ciekawą historię przeplatając swoje życie i przydatne rady, bez grama ściemy i lania wody. Co więcej, to co pisze jest wciąż świeże. Niektóre z jego tez pasują nie tylko do pisania, ale ogólnie do tworzenia innych rodzajów sztuki, czy nawet do zwykłego życia.

Słyszałam, że Jak pisać jest polecana w środowisku młodych autorów. Zupełnie się nie dziwię. To zabawna, ciekawa i wartościowa książka.

Niektórzy mówią, że Jak pisać jest podręcznikiem. Dla mnie jednak to bardziej autobiografia z opisanymi niektórymi trickami autora, pomagającymi mu w rzemiośle. Ułożenie całości jest przemyślane i dość szeroko obejmuje różne aspekty pisarstwa, ale to nadal to nie czyni z tej książki podręcznika. I w sumie to dobrze.

Jak pisać jest lekkie, ze swadą i humorem, choć nie...

Mocno autobiograficzna. Nie jest to żaden zbiór zadań, złotych rad, wprost przeciwnie - raczej coachingowa, prezentująca zbiór bardzo zdrowych informacji i perspektywy Kinga. Nie próbuje forsować "jedynie słusznego" sposobu, a raczej zaprezentować kilka różnych, w tym swoich ulubionych, a co czytelnik zrobi z tym, to już jego sprawa. Bardzo przyjemna lektura. Podobało mi się porównanie pisarstwa do telepatii.

W skrócie: "czytaj, pisz i nie przejmuj się, i tak potem wszystko pozmieniasz". :)

Mocno autobiograficzna. Nie jest to żaden zbiór zadań, złotych rad, wprost przeciwnie - raczej coachingowa, prezentująca zbiór bardzo zdrowych informacji i perspektywy Kinga. Nie próbuje forsować "jedynie słusznego" sposobu, a raczej zaprezentować kilka różnych, w tym swoich ulubionych, a co czytelnik zrobi z tym, to już jego sprawa. Bardzo przyjemna lektura. Podobało mi...

Spodziewałem się dużo więcej. Książka ma, o dziwo, bardzo patchworkową strukturę i tytułowe Jak pisać to jedynie jedna z jej części. Sporo autobiografii pisarza, relacja z wypadku samochodowego. Całość nie zachwyca. Są oczywiście fragmenty odpowiadające na tytułowe pytanie, trochę humoru, ale na rynku jest wiele znacznie bardziej metodologicznie bardziej uporządkowanych tytułów na ten temat. Zatem to książka bardziej fanowska dla wielbicieli mistrza horroru niż sensu stricto poradnik warsztatu pisarskiego. Proporcje oceniam na 60 do 40 na rzecz admiratorów osoby Twórcy w relacji do ujawnionych kuluarów i niuansów jego warsztatu.
No i lektor audiobooka ze sposobem czytania, który pewnie nie każdemu podejdzie.

Spodziewałem się dużo więcej. Książka ma, o dziwo, bardzo patchworkową strukturę i tytułowe Jak pisać to jedynie jedna z jej części. Sporo autobiografii pisarza, relacja z wypadku samochodowego. Całość nie zachwyca. Są oczywiście fragmenty odpowiadające na tytułowe pytanie, trochę humoru, ale na rynku jest wiele znacznie bardziej metodologicznie bardziej uporządkowanych...

Sięgałam po lekturę z wiedzą, że nie jest to typowy poradnik pisania, co zresztą nie leży w centrum moich zainteresowań. Zdecydowałam się na nią bo uwielbiam Kinga, a mistrza zawsze warto posłuchać (czy też poczytać).

Nie zawiodłam się. Idealne wyważenie autobiografii, anegdot, historii i sztuki pisania. Jednak autor jest na tyle interesującą osobą znającą się na swoim fachu, że czytanie tej lektury to była czysta przyjemność.

Sięgałam po lekturę z wiedzą, że nie jest to typowy poradnik pisania, co zresztą nie leży w centrum moich zainteresowań. Zdecydowałam się na nią bo uwielbiam Kinga, a mistrza zawsze warto posłuchać (czy też poczytać).

Nie zawiodłam się. Idealne wyważenie autobiografii, anegdot, historii i sztuki pisania. Jednak autor jest na tyle interesującą osobą znającą się na swoim...