Autorka napisała, że w trakcie procesu została "znokautowana psychicznie", ja tego doznałam po przeczytaniu pierwszych zdań książki. Niedawno byłam w Oslo, spacerowałam po placu Youngstorget, widziałam budynek z powybijanymi oknami. Dopiero ostatniego dnia pobytu dowiedziałam się, że to jest miejsce, w którym Breivik podłożył bombę po czym wsiadł do samochodu i udał się na wyspę Utoya dokonać masakry. Przeraziła mnie ta informacja bo jakoś fakt, że wcześniej podłożył bombę zupełnie wyparłam więc postanowiłam, że poszukam więcej informacji na temat tego tragicznego dnia. I tak trafiłam na tą książkę. Książka mnie przeraziła, bulwersowała, w pewnym stopniu "dobiła". Dzięki niej z innej perspektywy mogłam spojrzeć na Norwegów oraz Norwegię. Zupełnie inna perspektywa niż ta, którą miałam okazję poznać. Norwegię poznałam jako kraj "poukładany", który jest przygotowany na wiele i potrafi działać w sytuacjach zagrożenia. A okazało się, że nie do końca tak jest, to co zadziało się po podłożeniu bomby nie mniej mnie zbulwersowało niż podejście Breivika do życia, ludzi, sądu, kary... Książkę czyta się bardzo dobrze, wciąga od pierwszego zdania. Momentami nie wierzyłam w to co czytam, że to wydarzyło się na prawdę, że dokonał tego jeden człowiek, któremu w życiu jedyne co się "udało" to dokonanie prawdziwej masakry. Nie mogę przeboleć, że czytałam książkę opartą na faktach.

Autorka napisała, że w trakcie procesu została "znokautowana psychicznie", ja tego doznałam po przeczytaniu pierwszych zdań książki. Niedawno byłam w Oslo, spacerowałam po placu Youngstorget, widziałam budynek z powybijanymi oknami. Dopiero ostatniego dnia pobytu dowiedziałam się, że to jest miejsce, w którym Breivik podłożył bombę po czym wsiadł do samochodu i udał się na...