Kontynuuję przygodę z Autorem.
Poza mną dopiero rewelacyjny skądinąd "Syn", więc nie oznacza to, że mogę się nazwać znawcą talentu Norwega i wiedzieć czego się po nim spodziewać...
Można to w ogóle przewidzieć?
Komuś się udało?
Mną w każdym razie, za sprawą "Łowców głów", Nesbo kręcił jak chciał, a ja byłam mu jeszcze za to wdzięczna!!!
Kręcił i zwodził, żeby w finale spowodować u mnie , pozwólcie, że się tak wyrażę - rozdziawienie gębowe, które to swoją drogą pewnie jeszcze nie raz będzie mi towarzyszyć podczas lektury innych jego książek.
Zakręcona i w szoku, jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego zdania siedziałam kręcąc głową i z niedowierzaniem i z uznaniem dla Autora.

PS.
Muszę jeszcze tylko wspomnieć o genialnym autoironicznym sposobie bycia bohatera Rogera Browna, a co za tym idzie genialnej narracji; i o tym, że sytuacja w której on bierze do ręki nożyczki...dla mnie jest równa scenie z wygódki, o której tak wielu przede mną wspominało.

Kontynuuję przygodę z Autorem.
Poza mną dopiero rewelacyjny skądinąd "Syn", więc nie oznacza to, że mogę się nazwać znawcą talentu Norwega i wiedzieć czego się po nim spodziewać...
Można to w ogóle przewidzieć?
Komuś się udało?
Mną w każdym razie, za sprawą "Łowców głów", Nesbo kręcił jak chciał, a ja byłam mu jeszcze za to wdzięczna!!!
Kręcił i zwodził, żeby w finale...