"Możemy zdawać sobie sprawę, że czynimy źle, ale ta wiedza w niczym nie zmienia naszego postępowania".
I o tym jest ta książka. O dokonywaniu wyborów i ich konsekwencjach.

Kiedy powiedziałam mamie, że zaczęłam czytać "Ptaki ciernistych krzewów" (Ba! Kupiłam tę książkę!), wzniosła tylko oczy ku niebu i powiedziała: "O nie!". A teraz po przeczytaniu książki muszę zapytać: "Mamo, dlaczego?"
To piękna, poruszająca książka! I co z tego, że głównym wątkiem jest miłość katolickiego księdza do kobiety? Mało takich przypadków na co dzień? Zresztą nie jest to wulgarna relacja przedstawiana w postaci niewybrednych opisów łóżkowych.
Od samego początku czytania zapragnęłam zwiedzać świat. Te piękne opisy przyrody rozpalały moje marzenia o dalekich podróżach. Najpierw do Irlandii - na rozgrzewkę. Potem koniecznie Nowa Zelandia i Australia!

Jako nastolatka piąte przez dziesiąte oglądałam serial emitowany w TV z Richardem Chamberlainem i Rachel Ward i mniej więcej orientowałam się o co w tej historii chodzi, lecz wiele rzeczy mi umknęło, wielu nie pamiętałam i równie wielu nie rozumiałam. Z oglądania serialu zapamiętałam, że bardzo nie lubiłam Fee, bo była niedobra dla Meggie. Dopiero teraz podczas czytania powieści rozsmakowałam się w tej historii i przekonałam się w ilu kwestiach nie miałam racji, w tym w ocenie Fiony.
"Chyba jednak nasiona naszego upadku zasiane są przed naszym urodzeniem".
Wspaniali bohaterowie. Blaski i cienie życia. Miłość. Śmierć. Wielkie radości. Ogromne smutki. Tragedie - te widoczne i te ukrywane. Magia pieniądza. Konsekwencje dokonywania wyborów, których dokonywać trzeba czy to się komuś podoba czy nie. Siła ambicji. Pragnienia. Tajemnice. Szczypta namiętności. Wszystko jest w tej książce, zgrabnie połączone w ciekawej fabule.

"Jeżeli jest za słaby, żeby sam siebie pilnować, Kościół musi go w tym wyręczyć".
"Kościół potrafi wykorzystać ambitnych ludzi, jak każda wielka, samoodtwarzająca się instytucja".
"Doskonałość w jakiejkolwiek dziedzinie jest nieznośnie nudna".

"Ten, kto nie ma nic do stracenia, może zyskać wszystko. Człowieka pozbawionego uczuć nie można dotknąć".

Rozczulała mnie Meggie jako mała dziewczynka. Niedoświadczona. Niedoinformowana.
"Mama lubi mieć dzieci. Często je ma. A te dzieci wychodzą jej takie milutkie, nawet kiedy nie czuje się dobrze". :)

"Nierozbudzone ciało i umysł przesypiają wydarzenia, które pełna świadomość rejestruje automatycznie".

"Możemy zdawać sobie sprawę, że czynimy źle, ale ta wiedza w niczym nie zmienia naszego postępowania".
I o tym jest ta książka. O dokonywaniu wyborów i ich konsekwencjach.

Kiedy powiedziałam mamie, że zaczęłam czytać "Ptaki ciernistych krzewów" (Ba! Kupiłam tę książkę!), wzniosła tylko oczy ku niebu i powiedziała: "O nie!". A teraz po przeczytaniu książki muszę zapytać:...