Zaskakująca książka. Po pierwsze, najpierw dostajemy długie, liczące około 1/3 całej objętości, wprowadzenie i przygotowanie do zbrodni. Nie czyta się tego nazbyt lekko, bo osoby, z którymi mamy do czynienia, są dziwnie antypatyczne, może jedyni, którzy budzą ciut cieplejsze uczucia, to zahukany nastolatek i jego ojciec. Ogólnie jednak jest to rodzina, z którą nie miałabym ochoty być spokrewniona. Na szczęście potem wreszcie okazuje się, że to faktycznie kryminał, praca dla policji jest, a na scenę wkracza główny bohater cyklu, inspektor Barbarotti. Wraz z nim zaś w powieści pojawia się spora dawka cudownie ironicznego poczucia humoru. I chociaż początek powieści stoi w zupełnej opozycji do zasady, że pierwsza strona sprzedaje całą książkę, potem tę cegłę czyta się bardzo dobrze i bynajmniej bez znudzenia.

Po drugie, Nesser postawił w swojej opowieści nie na zagadkę kryminalną, bo tego, kto jest zabójcą, domyśli się od razu nawet mało wnikliwy i nieuważny czytelnik, lecz na analizę zachowań członków dotkniętej zbrodnią rodziny oraz tego, jak owo nieszczęście działa na nich destrukcyjnie, jak w pełni obnaża wszystkie brudy, zgrabnie dotychczas zamiatane pod dywan. Pośród kłamstw i zatajeń inspektor Barbarotti mozolnie wyszukuje ścieżkę ku prawdzie, w czym pomaga mu przyjaciółka z pracy (ich rozmowy to prawdziwe klejnociki, tyle tu humoru i czytelnej wzajemnej, pozbawionej erotycznych podtekstów sympatii) oraz bardzo niezwykła umowa z Bogiem, z którym Barbarotti ucina sobie pogawędki (przezabawny wątek!).

Tak więc kryminał trochę odmienny od innych, ale mnie się podobał. Oczywiście przede wszystkim ze względu na pana inspektora, którego zapisuję na listę moich ulubionych literackich detektywów.

Zaskakująca książka. Po pierwsze, najpierw dostajemy długie, liczące około 1/3 całej objętości, wprowadzenie i przygotowanie do zbrodni. Nie czyta się tego nazbyt lekko, bo osoby, z którymi mamy do czynienia, są dziwnie antypatyczne, może jedyni, którzy budzą ciut cieplejsze uczucia, to zahukany nastolatek i jego ojciec. Ogólnie jednak jest to rodzina, z którą nie miałabym...