Gdy kobieta w zaawansowanej ciąży znika po kłótni w barze ze swoim dość mocno upojonym alkoholem mężem, rozpoczyna się wyścig z czasem. Co stało się z Agnes? Czy uciekła? Czy została porwana? Co się wydarzyło tamtego wieczoru? Te jak i wiele innych pytań najpewniej zadają sobie zarówno mąż jak i przyjaciele kobiety po tym nieudanym wieczorze. ,,36 tydzień'' miał potencjał by być dobrym thrillerem, jednak w moim przypadku zgubiły ją zbyt wysokie oczekiwania, w końcu nie każdej autorce ze Szwecji mówi się że jest "nową Camilla Lackberg". Książka mimo żę nie jest zła, nie spełniła moich oczekiwać, bohaterowie są dobrze napisani jednak samą powieść czytało mi się bardzo powoli i bez żadnego emocjonalnego zaangażowania, już w mniej więcej połowie książki można się było domyśleć co się wydarzyło. Powieść ta nie jest ani dobra ani zła, od taki sobie przeciętniak dobry na jeden wieczór.

Gdy kobieta w zaawansowanej ciąży znika po kłótni w barze ze swoim dość mocno upojonym alkoholem mężem, rozpoczyna się wyścig z czasem. Co stało się z Agnes? Czy uciekła? Czy została porwana? Co się wydarzyło tamtego wieczoru? Te jak i wiele innych pytań najpewniej zadają sobie zarówno mąż jak i przyjaciele kobiety po tym nieudanym wieczorze. ,,36 tydzień'' miał potencjał...

Na książkę Sofie Sarenbrant trafiłam zupełnie przypadkowo. Zainteresował mnie opis znajdujący się z tyłu na okładce. Powieść sama w sobie jest dość oryginalny. Para najlepszych przyjaciół spędza wakacje we wiosce rybackiej i już na samym początku zaczyna się cała historia oczywiście dojście do sedna sprawy nie wyjaśnia się szybko, akcja toczy się odpowiednim rytmem. Zaczynają się przesłuchiwania świadków, wracanie do nich i łączenie faktów przez komisarzy. Mimo "dokładności" w związku z poszukiwaniem zaginionej, książka nie zrobiła na mnie dużego wrażenia. Zabrakło mi jakiejś puenty, sceny która wywołałaby u mnie dreszcze, przerażenie w oczach.

Na książkę Sofie Sarenbrant trafiłam zupełnie przypadkowo. Zainteresował mnie opis znajdujący się z tyłu na okładce. Powieść sama w sobie jest dość oryginalny. Para najlepszych przyjaciół spędza wakacje we wiosce rybackiej i już na samym początku zaczyna się cała historia oczywiście dojście do sedna sprawy nie wyjaśnia się szybko, akcja toczy się odpowiednim rytmem....

To kolejna książka autorstwa Sofie Sarenbrant i kolejna, która stanowi pokłosie wydawniczej czkawki na reklamowanie książek hasłem „nowa Camilla Lackberg”. Mimo że Sarenbrant dość udolnie naśladuje Lackberg w zakresie stylu i sposobu konstruowania rzeczywistości, fanką nie zostanę. Nie jestem też fanką rzekomego pierwowzoru.

Pomysł na fabułę 36 tygodnia jest ciekawy. Gdy kobieta w zaawansowanej ciąży nieoczekiwanie znika na trasie restauracja - domek letniskowy, można snuć różne domysły. Mąż zaginionej, Tobbe jest jednak przekonany, że jego żona nie porzuciłaby starszej córeczki. Na gruncie tych wydarzeń toczone będzie śledztwo: i policyjne, i dziennikarskie, i zupełnie prywatne dochodzenie rodziny.

Brzmi dynamicznie? Tylko brzmi, bo jak na książkę, którą wydawca nazywa thrillerem, dzieje się tu bardzo mało i bardzo powoli. Mamy mocne rozpoczęcie, później całość hamuje i tempa już właściwie nie zwiększa. Uważny czytelnik nie powinien mieć najmniejszego problemu z odkryciem, kto jest odpowiedzialny za zniknięcie Agnes. Autorka, owszem, próbuje to zamaskować, przytłaczając czytelnika dodatkowymi wydarzeniami, takimi jak poród przyjaciółki Agnes, sceny seksu czy spacery po plaży, jednak osiąga tym jedynie efekt całkowitego wynudzenia czytelnika. Szczególnie, że te opisy na sprawę zaginięcia naprawdę się nie przekładają.

Plus za to, że Sarenbrant stara się budować w miarę spójne postaci. Próbuje dodać im głębi, obudować psychologią, chociaż najsensowniejszy efekt osiągnęła przy mężu zaginionej, Tobbym. Jest to rzeczywiście bohater dynamiczny, którym targają różnego rodzaju emocje i który rzeczywiście przeżywa niemożność poradzenia sobie ze sobą.

Mimo to wynudziłam się książką. Mniej więcej od połowy wiedziałam już jak skończy się całość, a żółwie tempo wydarzeń nie ułatwiało mi dobrnięcia do końca.

To kolejna książka autorstwa Sofie Sarenbrant i kolejna, która stanowi pokłosie wydawniczej czkawki na reklamowanie książek hasłem „nowa Camilla Lackberg”. Mimo że Sarenbrant dość udolnie naśladuje Lackberg w zakresie stylu i sposobu konstruowania rzeczywistości, fanką nie zostanę. Nie jestem też fanką rzekomego pierwowzoru.

Pomysł na fabułę 36 tygodnia jest ciekawy. Gdy...

Co byś zrobił, gdyby pewnego dnia stało się coś złego, czego nie mógłbyś cofnąć? Co byś zrobił, gdyby nagle zniknął ktoś, kogo kochasz? Gdybyś w jednej chwili został sam z wyrzutami sumienia, nadzieją i żalem, że stało się coś tak okropnego?


Małżeństwo Tobby'ego i Agnes przeżywa kryzys. Każde z nich oczekuje od partnera i od życia czegoś innego, przytłacza ich codzienność. Mając nadzieję na uratowanie związku, wybierają się ze znajomymi do małego rybackiego miasteczka.
Pewnego wieczoru wybierają się do miejscowej knajpki mimo kłótni, która nie tak dawno miała miejsce. On topi wściekłość w alkoholu, ona walczy z myślami i złym samopoczuciem z powodu zaawansowanej ciąży. Kiedy jej stan pogarsza się, postanawia samotnie wrócić do domu, aby odpocząć. Wychodzi... i ślad po niej zanika.
Nikt nie wie, co mogło się z nią stać. Nie ma świadków, nie ma śladów. Pojawiają się za to wyrzuty sumienia, dociekania i błądzenie omacku, aby rozwiązać sprawę zaginięcia i odnaleźć ciężarną kobietę.

"36 tydzień" to dobry kryminał, który pozwala czytelnikowi dociekać prawdy wraz z bohaterami. W książce spotykamy lepiej i gorzej zarysowane postaci, ale całość tworzy dość przyjemny świat. Autorka stworzyła świetną kreację Tobby'ego - zrozpaczonego męża walczącego z bezsilnością i skrajnymi emocjami.
Dla jednych akcja książki może wydawać się nudna, pozbawiona życia. Moim zdaniem powolny rozwój akcji jest atutem, dzięki któremu na spokojnie możemy przyjrzeć się bohaterom i sytuacji, przeanalizować akcję i wysnuć własne wnioski na temat całego zajścia. Dzięki wątkom pobocznym czytelnik błądzi, tworzy własne zdanie, szuka winnego zniknięcia kobiety.
Autorka świetnie przemyślała całą akcję i układ powieści. Historia trzyma w napięciu, a moment, w którym otrzymujemy pierwsze, i w dodatku niewielkie informacje o Agnes, sprawia, że ciężko jest odłożyć książkę.

Książkę czyta się szybko i z zaciekawieniem. Dzięki wątkom pobocznym czytelnik nie otrzymuje gotowej odpowiedzi: co? kto? jak? kiedy? Błądzi wraz z bohaterami do momentu odkrycia zagadki tajemniczego porwania.
Moim zdaniem "36 tydzień" to bardzo dobry kryminał, udowadniający, że bez krwi, utartych schematów i typowej walki dobra ze złem można stworzyć świetną historię. W dodatku nieoczywiste zakończenie dodaje smaczku całości.
Polecam tym, co chcą zagłębić się w dalekim od utartego schematu kryminale.

Co byś zrobił, gdyby pewnego dnia stało się coś złego, czego nie mógłbyś cofnąć? Co byś zrobił, gdyby nagle zniknął ktoś, kogo kochasz? Gdybyś w jednej chwili został sam z wyrzutami sumienia, nadzieją i żalem, że stało się coś tak okropnego?


Małżeństwo Tobby'ego i Agnes przeżywa kryzys. Każde z nich oczekuje od partnera i od życia czegoś innego, przytłacza ich...

Nie wiem skąd tyle nieprzychylnych opinii. To może nie jest wybitna pozycja ale całkiem dobra książka kryminalno - obyczajowa. Zaginęła młoda kobieta w ciąży. Mamy tu strach, zwątpienie, przerażenie, ból, niemoc i z drugiej strony olbrzymie poczucie winy. Kobieta przeżyła ale potem zaginęło jej nowo narodzone dziecko. Matka nigdy nie zazna spokoju dopóki go nie odnajdzie. Dlatego sięgnę po kolejną książkę z cyklu.

Nie wiem skąd tyle nieprzychylnych opinii. To może nie jest wybitna pozycja ale całkiem dobra książka kryminalno - obyczajowa. Zaginęła młoda kobieta w ciąży. Mamy tu strach, zwątpienie, przerażenie, ból, niemoc i z drugiej strony olbrzymie poczucie winy. Kobieta przeżyła ale potem zaginęło jej nowo narodzone dziecko. Matka nigdy nie zazna spokoju dopóki go nie odnajdzie....

Bardzo interesujący kryminał z ciekawą intrygą. Wprawdzie uważny czytelnik już po kilkudziesięciu stronach wyczuje pismo nosem, niemniej nie ujmuje to przyjemności czytania. Jak na skandynawski kryminał nie jest też specjalnie posępny - duży plus!

Bardzo interesujący kryminał z ciekawą intrygą. Wprawdzie uważny czytelnik już po kilkudziesięciu stronach wyczuje pismo nosem, niemniej nie ujmuje to przyjemności czytania. Jak na skandynawski kryminał nie jest też specjalnie posępny - duży plus!

Taka sobie,dobra dla zabicia czasu ale nic więcej.

Taka sobie,dobra dla zabicia czasu ale nic więcej.

Matko i córko - flaki z olejem. Wylicytowałam książkę lata temu, żeby wspomóc schronisko dla zwierząt gdzieś w Polsce, w końcu przyszła na nią pora. Książka nudna, wątki bez wyraźnego połączenia między sobą, aż nagle okazuje się, że porwana kobieta miała przyrodniego brata - co w ogóle nie ma związku z fabułą!

Matko i córko - flaki z olejem. Wylicytowałam książkę lata temu, żeby wspomóc schronisko dla zwierząt gdzieś w Polsce, w końcu przyszła na nią pora. Książka nudna, wątki bez wyraźnego połączenia między sobą, aż nagle okazuje się, że porwana kobieta miała przyrodniego brata - co w ogóle nie ma związku z fabułą!

Nie jest to thriller idealny, aczkolwiek są momenty, które zaskakują.

Nie jest to thriller idealny, aczkolwiek są momenty, które zaskakują.

Bardzo dobrze mi się ją czytało. Szybka akcja, trochę tajemnic polecam serdecznie tę książkę.

Bardzo dobrze mi się ją czytało. Szybka akcja, trochę tajemnic polecam serdecznie tę książkę.