Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem. Skusiła mnie jej niska cena, twarda oprawa i intrygujący opis fabuły. Urzekło mnie, że w książce znalazły się fotografie człowieka, który był w przytułku dla bezdomnych. Zdjęcia te były naprawdę dobre, ciekawe, mające coś do przekazania, mające swoją historię. Co więcej, zauważyłam, że czytając czekałam na stronę z kolejnym zdjęciem!
Sama książka aspiruje do miana dobrego kryminału. Poznajemy Laurel, pracownicę schroniska dla bezdomnych, która zafascynowana pudełkiem ze zdjęciami jednego ze swoich zmarłych podopiecznych stawia sobie za punkt honoru dowiedzieć się kim naprawdę był, dlaczego znalazł się na ulicy i czemu jego rodzina tak bardzo chce o nim zapomnieć. Czytałam z zapartym tchem i im bliżej byłam końca, tym bardziej chciałam wiedzieć, jak cała historia się zakończy. Muszę przyznać, że pod sam koniec zaczęłam się domyślać, jakie może być zakończenie.
Plusem tej książki jest jej zakończenie. Niby wszystko wiadomo, tajemnica zostaje rozwiązana, a jednak czytelnik pozostaje z masą pytań bez odpowiedzi. Nie wiemy co było prawdą, a co fikcją literacką i wymysłem chorej psychicznie Laurel. Możemy się tylko domyślać i analizować krok po kroku każdy rozdział. Pozornie łatwa książka, a jednak zmusza nas do zastanowienia i chwili dłuższej refleksji.

Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem. Skusiła mnie jej niska cena, twarda oprawa i intrygujący opis fabuły. Urzekło mnie, że w książce znalazły się fotografie człowieka, który był w przytułku dla bezdomnych. Zdjęcia te były naprawdę dobre, ciekawe, mające coś do przekazania, mające swoją historię. Co więcej, zauważyłam, że czytając czekałam na stronę z kolejnym...