Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(…) przyjaźnić się z ludźmi należy, póki żyją. A nie po śmierci.

Boże, starzenie się naprawdę nie jest dla osób małego ducha (…).

Marissa uznała fakt, że sekrety donośnie informują o swoim istnieniu, za interesujący. Zawsze uważała je za brzemię - czyż nie widywała na ulicy ludzi, którzy wydawali się garbić pod ciężarem tego, czego nikomu nie mogli wyjawić? - ale dopiero niedawno doszła do wniosku, że w rzeczywistości ludzi przygina do ziemi uporczywy szmer skrywanych tajemnic.

(…) życie pełne jest drobnych zdarzeń, które wydają się prozaiczne, dopóki człowiek nie nabierze dystansu, by wrócić do nich myślą i dostrzec ciąg wielkich chwil, które zapoczątkowały.