Powieść historyczna łączy w sobie elementy znane z kart minionych lat oraz te, które wykreował sam pisarz. Autor dzieł należących do tego gatunku w umiejętny sposób miesza fikcję z rzeczywistością, przeplata prawdziwe wydarzenia z tymi niemającymi miejsca w realnym świecie. Obok postaci historycznych pojawiają się te powstałe dzięki imaginacji pisarza. Dwa odmienne światy – realny i historyczny – łączą się w jedną całość i tworzą nową literacką sferę, która oddziałuje na zmysły czytelnika. W powieści historycznej twórca pragnie pokazać odbiorcy prawdę o minionych czasach, przeszłe wydarzenia stają się jednym z bohaterów dzieł tego gatunku. Niektórzy twórcy skupiają się w swoich dziełach na losach jednostki na tle ważnych wydarzeń historycznych, inni wolą opowiedzieć dzieje narodu. Romain Sardou w swojej książce „Fräulein France” próbuje połączyć te dwa typy powieści historycznej w jedno.

Niemcy rozpoczynają podbój krajów europejskich. Podczas przemieszczania się w kierunku Paryża Friedrich Grimm i Peter Böhm zatrzymują się w domostwie Alfreda Riquiera. Niestety wizyta niemieckich gości nie kończy się dla pana domu i jego rodziny pomyślnie. Najeźdźcy zabijają familię, a jej dom podpalają, by upozorować tragiczny wypadek. Mijają tygodnie, bohaterowie wiodą szczęśliwe żywoty w Paryżu. Pewnego dnia w jednym z domów uciech stolicy Francji, Sfinksie, pojawia się piękna nieznajoma, która pragnie otrzymać w nim posadę damy do towarzystwa. Jedyny bagaż dziewczyny stanowi mała walizeczka. Kobieta ostrzega jednak, że nikt nie ma prawa do niej zaglądać. Jaką tajemnicę skrywa piękna nieznajoma?

Romain Sardou w zgrabny i przemyślany sposób wciąga czytelnika w realia II wojny światowej. Odbiorca widzi drogę, jaką przebywają Niemcy podczas jej trwania: od władców życia i śmierci, którzy podbijają kolejne terytoria, po wielkich przegranych uciekających z tonącego okrętu. Autor pokazuje czytelnikom różne twarze niemieckich bohaterów – żadna z nich nie budzi jednak sympatii. Wprawdzie pisarz nie skupia się na bestialstwach wojny, wszelkie bitewne czyny ograniczając do minimum, widać jednak, że w tej powieści nie ma miejsca na wybielania poczynań Niemców.

Pisarz nie skupia się tylko na tym narodzie – pokazuje on również odbiorcy maski, jakie zakładają Francuzi. Elity, czyli bogaci i wpływowi mieszkańcy Paryża, pragną przypodobać się najeźdźcom w celu zabezpieczenia swoich majątków i pozycji. Są gotowi oddać im własne córki, byle tylko otrzymać protektorat. Na salonach panuje proniemiecka atmosfera, Paryżanie śmieją się z nieudolności własnego kraju, wręcz cieszą z faktu, iż zostali podbici. Zupełnie inaczej przedstawia się sytuacja w niższych warstwach społecznych, gdzie kwitnie konspiracja.

Jednak tym, co przykuwa największą uwagę jest główna bohaterka powieści – France. Dziewczyna z tajemniczą przeszłością, która bardzo szybko zjednuje sobie sympatię wysoko postawionych Niemców. Czytelnik czuje, że protagonistka prowadzi jakąś grę, że każdy jej zabieg i staranie nie jest przypadkowe. Tylko jaki będzie ostateczny cel? Bohaterka owija sobie mężczyzn wokół palca. Autor pokazuje, że nie tylko broń bywa niebezpieczna, również człowiek jest w stanie zranić. France to silna kobieta, która potrafi pociągnąć za odpowiednie sznurki. W „Fräulein France” pojawia się nawet motyw lalkarza, bawiącego się swoimi kukiełkami.

Jedynym minusem pozycji jest jej przewidywalność. Uważny czytelnik bardzo szybko rozgryzie tajemnicę i motywy kierujące protagonistką. Jedynym zaskoczeniem okazuje się sposób, w jaki osiągnie swój cel.

„Fräulein France” to dobra pozycja, którą czyta się z zapartym tchem. Mnóstwo odniesień do wydarzeń i postaci historycznych, spójna fabuła i ciekawe postaci sprawiają, że książka wciąga i fascynuje. Powieść historyczna z elementami kryminału to idealne połączenie.

Monika „Katriona” Doerre