Pełna recenzja znajduje się na blogu: seekerofthebooks.blogspot.com

"Drżenie" jest subtelne i delikatne, dokładnie tak jak Sam, czyli jeden z dwójki głównych bohaterów. Wiem, że może dziwnie to zabrzmi, ale miałam wrażenie, jakby w tej powieści dziewczyna i chłopak zamienili się miejscami - to znaczy charakterem i przysposobieniem. Grace była taka bezpośrednia i prostolinijna, a Sam odrobinę nieśmiały, skryty, z duszą artysty. Nie uznawajcie tego za wadę książki - tym na pewno się wyróżnia, bo zazwyczaj spotykamy odwrotną kombinację.

Dawno nie czytałam niczego o wilkołakach i innych zjawiskach tego typu. Dlatego było mi aż miło znów sięgnąć po coś nawiązującego do tej właśnie tematyki (no dobrze, tym razem "wilków", a nie wilkołaków, bo tak to określali bohaterzy).

Wiem, że ostatnio strasznie narzekam na braki akcji we wszystkim, lecz tutaj również nie znajdziecie takiej, która zrzuciłaby was w umysłową przepaść, przynajmniej przez większą część książki. Jednak jest to spowodowane tym, że autorka skupiła się raczej na opisywaniu uczuć bohaterów, ich wewnętrznych zmagań (mam tu bardziej na myśli Sama) i ich związku, niż na fantastycznych akcentach. Czasami trochę mnie to nużyło (ale najprawdopodobniej powodem tego jest fakt, że czytałam tę książkę wcześniej jeszcze w tym roku i umiałam przewidzieć, co się zdarzy). Było to też jednak w jakiś sposób piękne. Powieść jest o miłości i trudnych wyborach, ciągłych zmaganiach z losem, który stawia wiele przeszkód na drodze do szczęścia. Maggie opisuje to wszystko poetyckim językiem, który najlepiej określiła Cynthia Leithich Smith: "muzykalny, magiczny i niemal promieniejącym romantycznością.. Idealny, żeby podbić bystre umysły i poetyckie serca". Sposobem, w jaki autorka zakończyła powieść jestem jednocześnie wzruszona i urzeczona.

"Drżenie" było.., jak powrót do domu. Było tak normalne, a przy tym tak magiczne, że było mi dziwnie powrócić do rzeczywistości. Mogę was jedynie zachęcić do zapoznania się z twórczością Maggie Stiefvater, ja osobiście już nie mogę się doczekać sięgnięcia po "Króla Kruków".

Pełna recenzja znajduje się na blogu: seekerofthebooks.blogspot.com

"Drżenie" jest subtelne i delikatne, dokładnie tak jak Sam, czyli jeden z dwójki głównych bohaterów. Wiem, że może dziwnie to zabrzmi, ale miałam wrażenie, jakby w tej powieści dziewczyna i chłopak zamienili się miejscami - to znaczy charakterem i przysposobieniem. Grace była taka bezpośrednia i...