Jeżycjada stanowi nieodłączną część mojego czytelniczego życia. Zwłaszcza te 'stare' tomy. Jeżeli zaś chodzi o te nowe jak 'Feblik' to podchodzę do nich z pewnym dystansem. W dalszym ciągu autorka prezentuje ciekawe, barwne historie, które potrafią wciągnąć czytelnika, ale dla mnie to już nie jest do końca to samo. Nie potrafię niestety pogodzić się z dorastaniem moich ulubionych bohaterów. Niedługo będziemy czytać o dzieciach, które są dziećmi dziecka Gabrieli czy Idy. Mnie to nie pasuje, ale wiadomo, że każdy odbierze to inaczej. A nie zapominajmy, że jest to książka więc czas mógłby stać w miejscu lub chociaż nie posuwać się tak drastycznie. Ta część Jeżycjady dzieje się kilka dni po wydarzeniach z 'Wnuczki do orzechów' dla mnie zawsze mogłoby tak być..

Co do samej historii (oceniając obiektywnie) nie wciągnęła mnie zanadto. Panuje w niej idylla, wszystko jest takie sielankowe, że aż zbyt piękne. Niektóre sytuacje mocno mnie nudziły i niczego nie wnosiły do fabuły. Moment, a który czekałam (ten, który pozostawił niedosyt we 'Wnuczce do orzechów') nastąpił pod koniec książki, ale cieszę się, że w ogóle nastąpił. Dzięki niezastąpionej Idzie akcja nabierała rozmachu i potrafiła rozbawić. Sytuacja skupia się najbardziej na Ignacym i jego nowej znajomej. Pozostali schodzą na dalszy plan.

Zakończenie nieco przewidywalne, ale takie jak być powinno. Polecam tę książkę dla osób jak ja związanych z Jeżycjadą. Warto przeczytać choćby z sentymentu. No i ze względu na ciepłą rodzinną atmosferę.

EDIT: Po czasie stwierdzam jednak, że zbyt surowo osądziłam tę książkę toteż podwyższam swoją ocenę o jedną gwiazdkę w górę.
Czasami jest tak, że dopiero po jakimś czasie zmienia się nastawienie do danej historii. I ja tak miałam:) - 25.09.16

Jeżycjada stanowi nieodłączną część mojego czytelniczego życia. Zwłaszcza te 'stare' tomy. Jeżeli zaś chodzi o te nowe jak 'Feblik' to podchodzę do nich z pewnym dystansem. W dalszym ciągu autorka prezentuje ciekawe, barwne historie, które potrafią wciągnąć czytelnika, ale dla mnie to już nie jest do końca to samo. Nie potrafię niestety pogodzić się z dorastaniem moich...