Jeden z najwybitniejszych reżyserów polskiego kina. Jest autorem filmów: "Życie rodzinne", "Za ścianą", "Iluminacja", "Barwy ochronne", "Spirala", "Rok spokojnego słońca", "Brat Naszego Boga", "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową". Łącznie reżyserował ponad 20 filmów pełnometrażowych i kilkanaście filmów telewizyjnych. Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1967 roku ukończył Wydział Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi. Od 1980 roku jest kierownikiem artystycznym zespołu, a następnie dyrektorem Studia Filmowego "Tor". W latach 1971-1983 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a od 1987 roku członkiem Komitetu Kinematografii. Jest autorem kilku książek (teoria filmu, scenariusze filmowe, felietony, wspomnienia). Publikował też w miesięczniku psychologicznym "Charaktery". Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 2002 roku Wiceprzewodniczący Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest wykładowcą Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, Collegium Civitas w Warszawie oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Z każdym charakterem można coś zrobić, można go poprawić i można go popsuć. Całe życie człowieka odbywa się w ruchu, ponieważ żyjemy w czasi...
Z każdym charakterem można coś zrobić, można go poprawić i można go popsuć. Całe życie człowieka odbywa się w ruchu, ponieważ żyjemy w czasie i przestrzeni. I dlatego można powiedzieć, że człowiek nieustannie albo rośnie, albo karleje.
OMG, jakie to banalne. Nie znalazłam tu nic oryginalnego, nic poszerzającego horyzonty, bo jest to zbiór przemyśleń, z którymi zapewne każdy z nas już nie raz i nie dwa miał styczność.
Po przeczytaniu tej książki mam jedną refleksję: że już chyba czas skończyć czytać tego typu książki, napisane przez przedstawicieli przemijającego pokolenia, katolików płci męskiej o uprzywilejowanej pozycji, już niczego więcej się od nich nie dowiem.
Książka Barbary Gruszki-Zych w ciekawy sposób - w formie rozmowy - przedstawia historie swoich długoletnich przyjaciół: Krzysztofa Zanussiego i jego żony Elżbiety Grocholskiej-Zanussi, którzy bardzo szczerze i otwarcie opowiedzieli jej o swoim poznaniu, dojrzewaniu do przyjaźni i miłości, o radościach i niepowodzeniach.
Polecam, bo to ciekawa i wartościowa lektura dla każdego.