"To straszny kraj. Jego bezruch, dzikość i pustka są okropne. Nie widać choćby jednego drzewa. Bezruch był nie do zniesienia, żadnego śladu człowieka, wydawało się, że tutejsza pustka jest wieczna."

Tak właśnie Wielkie Równiny odbierał biały człowiek - zmagać się musiał nie tylko z przyrodą, z warunkami, w których ciężko było przeżyć, ale także z Indianami, zaciekle broniących swojej ziemi...

Dla każdego zainteresowanego historią Indian Ameryki Północnej książka Gwynne`a to nie lada gratka. Autor skupia się w niej na najpotężniejszym indiańskim plemieniu - Komanczach, a także na dziejach ich wodza, Quanaha, oraz jego matki, Cynthii Ann Parker, porwanej w dzieciństwie przez indiańskich wojowników.

Gwynne pisze tak wspaniale, że jego książkę czyta się jednym tchem. Ukazuje też całą brutalną prawdę o wojnach na pograniczu, przedstawia bez osłonek niewyobrażalne okrucieństwo nie tylko białych, ale też Indian. Obala też tym samym pojawiający się często w literaturze popularnej mit "szlachetnego czerwonoskórego".

Komancze to plemię, które najdłużej opierało się białym. Ich agresja, wojowniczość i nieuchwytność, a także znakomite wyszkolenie w walce długo siały grozę wśród osadników, którzy bezustannie padali ofiarami ich napaści. Komancze byli również bezwzględni wobec innych plemion i właściwie całkowicie opanowali Wielkie Równiny... Ich historia jest fascynująca, a Gwynne stworzył opowieść, która według mnie jest obowiązkową lekturą dla każdego miłośnika tej tematyki.

"To straszny kraj. Jego bezruch, dzikość i pustka są okropne. Nie widać choćby jednego drzewa. Bezruch był nie do zniesienia, żadnego śladu człowieka, wydawało się, że tutejsza pustka jest wieczna."

Tak właśnie Wielkie Równiny odbierał biały człowiek - zmagać się musiał nie tylko z przyrodą, z warunkami, w których ciężko było przeżyć, ale także z Indianami, zaciekle...