Kilka razy zdarzyło mi się być na takiej imprezie. Najlepsi kumple, fajna muzyczka w tle, meczyk w TV, dobre żarcie, piwko, wódeczka, kto co lubi. Gadka się jednak nie klei, wszyscy męczą kolejny raz tematy o pracy albo pracują nad zmęczeniem szeroko ziewając. W powietrzu coś czuć, to pewnie perspektywa dalszego baletu na mieście, oddalająca się, mocno obudowana murem naszych pragnień na który najwyraźniej nikt nie ma ochoty się wspinać, zaraz powiemy sobie że za starzy jesteśmy na takie zabawy i rozejdziemy się do żon.

Ale w sumie nie jest źle, są kumple, fajna muzyczka w tle, meczyk w TV, dobre żarcie, piwko, wódeczka, kto co lubi. Młodzież mówi na to chillout.

I nagle rusza, kulka wskakuje we właściwe miejsce, akcja wchodzi w szybsze tempo, a muzyczka nie leci już w tle tępo. Rozmawia każdy z każdym, WSZYSTKIE żarty są śmieszne i każdy wygrałby Taniec z Gwiazdami.

Rano oglądam zdjęcia na telefonie, czytam smsy wysłane, odebrane, sprawdzam konto. O co tam chodziło? Czemu wyszedł Kołobrzeg a nie Konstancin? Cofam się o kilkadziesiąt stron.

Tę książkę odbieram podobnie. Jest w niej wszystko co lubię, choć pewne schematy się powtarzają a akcja lekko ciągnie - raczej celowy zabieg patrząc na to co dzieje się później. Ta gra wstępna jest subtelna, autor drażni i pobudza wyobraźnię czytelnika, by w połowie opowieści wrzucić nagle piąty bieg, a następnie zawrócić na ręcznym wykręcając mózg na drugą stronę.

Kilka razy zdarzyło mi się być na takiej imprezie. Najlepsi kumple, fajna muzyczka w tle, meczyk w TV, dobre żarcie, piwko, wódeczka, kto co lubi. Gadka się jednak nie klei, wszyscy męczą kolejny raz tematy o pracy albo pracują nad zmęczeniem szeroko ziewając. W powietrzu coś czuć, to pewnie perspektywa dalszego baletu na mieście, oddalająca się, mocno obudowana murem...