Spodziewałam się książki, która opowiada o młodym mężczyźnie, który zostaje sam z dzieckiem i musi wychować je w pojedynkę, ponieważ jego matka nie żyje. Myślałam, że będę czytała o tym, jak ten człowiek próbuje ułożyć sobie życie, jak walczy, jak buduje relację ze swoją córką.
Tymczasem tak naprawdę w tej książce nie ma głównego bohatera, Noel i Frankie pojawiają się bardzo rzadko. Poznajemy całe mnóstwo postaci, wiemy wszystko o ich pracy i wydarzeniach w ich życiu, ale tak właściwie wiemy niewiele o ich charakterach. Wszyscy się z czasem mylą i mieszają, więc nie wiadomo już kto pracował tam, kto tam, a kto ma ile dzieci, kto jest z kim spokrewniony... CHAOS. Ludzie po 40 zachowują się trochę jak staruszkowie. Wszyscy mają wspaniałe charaktery i są po prostu C U D O W N I. Emily to już w ogóle cud kobieta, ciocia dobra rada, przyjeżdża sobie nagle do Irlandii, bo ma tam rodzinę, ale w sumie to nikogo nie zna, i organizuje sobie życie w 5 sekund, przy okazji organizując życie wszystkim innym dookoła. Cud kobieta! Poza tym wszyscy odziedziczają jakieś duże pieniądze i są nagle bogaci, hmm...
No nie wiem, lubiłam w tej książce jedynie Lisę, chociaż jej relacja z Antonem też była nieco przesadzona. Liczyłam, że będzie z Noelem, a tu znikąd pod koniec książki pojawia się nowa postać - Faith, z którą Noel się wiąże... No i śluby, pełno ślubów. Ledwo się znają, a już śluby.
Ta książka to głupota, nie polecam jej.

Spodziewałam się książki, która opowiada o młodym mężczyźnie, który zostaje sam z dzieckiem i musi wychować je w pojedynkę, ponieważ jego matka nie żyje. Myślałam, że będę czytała o tym, jak ten człowiek próbuje ułożyć sobie życie, jak walczy, jak buduje relację ze swoją córką.
Tymczasem tak naprawdę w tej książce nie ma głównego bohatera, Noel i Frankie pojawiają się...