Po rewelacyjnych "Krwiopijcach" miałam wielką ochotę przeczytać coś jeszcze pana Moora. Padło na "Najgłupszego Anioła".

Akcja książki rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku w Kalifornii. Właśnie to miejsce do spełnienia swej bożonarodzeniowej misji wybrał sobie z niewiadomych przyczyn anioł Razjel. Ma on spełnić życzenie jednego dziecka. Pech chciał, aby tym dzieckiem był mały Joshua, który był świadkiem przypadkowej śmierci przebieranego Mikołaja. Wiadomo więc, co sobie chłopiec zażyczył. Spełnienie marzenia zapoczątkuje serię przezabawnych wydarzeń.

Czytając "Krwiopijców" uśmiałam się do łez. I tym razem autor nie zawiódł. Mimo, iż jest środek lata, czytając tę świąteczną powieść bardzo się wczułam. W książce przewija się cała plejada zwariowanych postaci, od posterunkowego walczącego z uzależnieniem od marihuany z własną plantacją w ogródku, przez jego psychopatyczną żonę Molly grającą Waleczną Laskę w kilku filmach, po anioła Razjela, który przybył na narodziny Jezusa Chrystusa z dziesięcioletnim spóźnieniem. Każdy z bohaterów ma jakąś cechę, dzięki której od razu ich zapamiętujemy. Mnie na przykład ubawił pilot, który jest właścicielem nietoperza owocożernego z Mikronezji, w dodatku noszącego maleńkie Ray-bany i potrafiącego mówić. To znaczy obecnie nie gada, ponieważ ma traumę, ale na pewno w końcu się przełamie.
Chciałabym zwrócić uwagę na pasującą do nastroju książki okładkę. Twarde wydanie, aniołek w roli głównej [według mnie ma być podobizną anioła Razjela, hyhy] w bardzo uproszczonej wersji, czerwona, przykuwająca uwagę. A zresztą gdyby tak zebrać wszystkie książki Moora w jednym wydaniu.. jak by to pysznie wyglądało. Tutaj składam gratulacje wydawnictwu Mag.

W książce jest duża dawka wulgaryzmów, ale użytych w zabawnym kontekście, co zwiększa specyfikę pióra pana Moora. Przykładem są dwa cytaty, jedne z moich ulubionych. Postanowiłam uwiecznić je tutaj (bowiem tym razem książka recenzowana nie jest moja).

Valeriene Riordan miała na sobie czarną, gumowatą minispódniczkę i czerwone, dziwkarskie kozaki na wysokich obcasach, krótką, srebrzystą, prześwitującą bluzkę z głębokim dekoltem i zewnętrznymi poduszkami na ramionach, wykonanymi z płatów plastikowej kory mózgowej za sztucznego mózgu, który zdobił stolik w jej gabinecie. Na zewnętrznej stronie prawego uda wypisała sobie henną słowa EGO, ID, SUPEREGO. A na drugim udzie widniały wyrazy PRAGNIENIE, WYPARCIE I OBSESJA. Na wewnętrznej stronie prawego uda słowo POŻĄDANIE znikło pod króciutką spódniczką. A naprzeciwko w równie prowokacyjnym miejscu, znajdował się napis POCZUCIE WINY.(...)
– Jestem pojebaną psychiką – oznajmiła Val.
– Tak, ale za kogo się przebrałaś? – Spytał Theo

Życie to syf. Każdy kawałek mógłby pasować do układanki, każde słowo mogłoby być miłe, a każde wydarzenie radosne, tyle że tak nie jest. Życie to syf. Ludzie ogólnie rzecz biorąc są do dupy.

To tyle na dzisiaj. "Najgłupszego anioła" jak najbardziej polecam. Poważnie, można się uśmiać za wszystkie czasy.
Moja ocena : 6

Po rewelacyjnych "Krwiopijcach" miałam wielką ochotę przeczytać coś jeszcze pana Moora. Padło na "Najgłupszego Anioła".

Akcja książki rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku w Kalifornii. Właśnie to miejsce do spełnienia swej bożonarodzeniowej misji wybrał sobie z niewiadomych przyczyn anioł Razjel. Ma on spełnić życzenie jednego dziecka. Pech chciał, aby tym...