Ilość słów zapisanych na kartach tej książki, których znaczenia nie rozumiem sięgnęła chyba liczby 3 cyfrowej... bardzo górnolotnie, ale zjadliwie. Ciekawa historia, nietypowo zapisana. Podobały mi się relacje różnych bohaterów, całość ja sama jako czytelnik musiałam sobie złożyć. Na plus sposób przedstawienia tej historii, intrygujący bohaterowie, przeróżne odcienie szczęścia i nieszczęścia, pogrzane umysły jak to u artystów bywa:)

Ilość słów zapisanych na kartach tej książki, których znaczenia nie rozumiem sięgnęła chyba liczby 3 cyfrowej... bardzo górnolotnie, ale zjadliwie. Ciekawa historia, nietypowo zapisana. Podobały mi się relacje różnych bohaterów, całość ja sama jako czytelnik musiałam sobie złożyć. Na plus sposób przedstawienia tej historii, intrygujący bohaterowie, przeróżne odcienie...

Powieść, a w zasadzie wypada powiedzieć dzieło, zupełnie wyjątkowe i wielowarstwowe. Opowieść o artystce, która wpada na pomysł aby jej prace firmowali inni artyści - mężczyźni. Harry czuje się niedoceniana, pomijana, niezauważona w świecie amerykańskiego świata artystycznego. Po śmierci swojego męża i przejściu przez depresyjny okres żałoby, postanawia zakpić z krytyków oceniających jej zadaniem nie dzieło, ale ją jako kobietę. Umniejszających jej dokonania jako twórczyni. Sam pomysł wydaje się zabawny, ale problem zaczyna się, gdy jeden z twórców, po ujawnieniu przez Harriet, że to ona jest autorką wystawy, wszystkiemu zaprzecza. Wkrótce po tym ginie w nie do końca jasnych okolicznościach.
Sam pomysł na tak poprowadzoną historię wydaje się prosty, ale sposób w jaki prowadzi czytelnika Siri Hustvedt jest dużo głębszy i rozleglejszy. Otrzymujemy zbiór relacji osnutych na powyższych wydarzeniach. Są to opowieści rodziny, głosy krytyków, przyjaciół i wrogów Harriet, a także samej artystki, która mówi do nas ze stron swoich dzienników. I właśnie sposób jej mówienia to prawdziwy majstersztyk. Pełno tu odnośników do historii sztuki, filozofii, poezji, polityki, poprawności politycznej i feminizmu, współczesnej sztuki i życia nowojorskiej bohemy artystycznej. Autorka prowadzi z czytelnikami grę i sprytnie wciąga go nie tyle w całą intrygę, co każe mu się zastanowić nad pytaniami, zadawanymi przez bohaterkę. Opowieść wielowarstwowa, pokazująca wiele różnych socjologicznych i psychologicznych zależności, w których wyjściową jest zależność autorki dzieł i trzech artystów - mężczyzn, którzy się pod nimi podpisują.
Powtórzę za jedną z recenzji, że to prawdziwa skarbnica cytatów i że należy czytać tę książkę powoli.

Powieść, a w zasadzie wypada powiedzieć dzieło, zupełnie wyjątkowe i wielowarstwowe. Opowieść o artystce, która wpada na pomysł aby jej prace firmowali inni artyści - mężczyźni. Harry czuje się niedoceniana, pomijana, niezauważona w świecie amerykańskiego świata artystycznego. Po śmierci swojego męża i przejściu przez depresyjny okres żałoby, postanawia zakpić z krytyków...

Wg mnie to oryginalne, zaskakujące, wręcz nieogarnione DZIEŁO. BIOGRAFIA fikcyjnej postaci. Skrajnie intelektualna pozycja, wielce erudycyjna. Przejmująca książka. Tylu genialnych cytatów nie przepisałam z żadnej. Zalecam czytać powoli, zgłębiać, delektować się:)

Wg mnie to oryginalne, zaskakujące, wręcz nieogarnione DZIEŁO. BIOGRAFIA fikcyjnej postaci. Skrajnie intelektualna pozycja, wielce erudycyjna. Przejmująca książka. Tylu genialnych cytatów nie przepisałam z żadnej. Zalecam czytać powoli, zgłębiać, delektować się:)

wspaniała! nie mogę uwierzyć w niektóre komentarze poniżej XD 'ten wojujący feminizm. I to udowadnianie, że facet, już z racji bycia mężczyzną jest postrzegany przez otoczenie jako lepszy...' albo, że za mało dialogów : ' ) śmiechu warte są takie opinie!
no nic, książka i tak wybitna!

wspaniała! nie mogę uwierzyć w niektóre komentarze poniżej XD 'ten wojujący feminizm. I to udowadnianie, że facet, już z racji bycia mężczyzną jest postrzegany przez otoczenie jako lepszy...' albo, że za mało dialogów : ' ) śmiechu warte są takie opinie!
no nic, książka i tak wybitna!

Wystawiając ocenę, daję wyraz swojej percepcji. Czy oceniłabym tę książkę inaczej, będąc artystką, matką, żoną? Mężczyzną? Postrzeganie dzieła- nośnika idei, przez pryzmat tego, kim jest twórca. Tego, jakim my go widzimy/ chcemy widzieć. Właśnie to chciała zbadać artystka Harriet Burden. Wystawia kolejno swoje trzy prace, kryjąc się za fasadą mężczyzn. Kto tak naprawdę jest autorem/ współautorem? Co tak naprawdę się wydarzyło? Do czego to prowadzi?
Atmosfera książki jest ciężka. Intryga, zawiłe relacje, mnóstwo nazwisk. Dużo tu odniesień, przypisów, cytatów z traktatów filozoficznych i teoretyków sztuki. Również egzaltacja, nonszalancja i zblazowani przedstawiciele świata bohemy. Książka tyleż ciekawa, co męcząca. "Jakie to amerykańskie"- moja pierwsza myśl. Trudno winić autorkę za slogany i humor z rynsztoka, oparła swą książkę na wywiadach, pamiętnikach i artykułach. Sama najwyraźniej również skryła się pod męską postacią I.V. Hessa, redaktora, który napisał przedmowę. Tematem rozważań staje się jaźń, płeć, identyfikacja. Pojawia się motyw maski. Powiedzieć, że jest książką feministyczną, to za mało. Przypomina nam, że nie ma ucieczki, jak tylko w inną gębę, parafrazując Gombrowicza. "Świat w płomieniach" to historia o pragnieniu bycia zrozumianym i walczącej o siebie jednostce. Ocena w połowie skali, oddaje moje mieszane uczucia.

Wystawiając ocenę, daję wyraz swojej percepcji. Czy oceniłabym tę książkę inaczej, będąc artystką, matką, żoną? Mężczyzną? Postrzeganie dzieła- nośnika idei, przez pryzmat tego, kim jest twórca. Tego, jakim my go widzimy/ chcemy widzieć. Właśnie to chciała zbadać artystka Harriet Burden. Wystawia kolejno swoje trzy prace, kryjąc się za fasadą mężczyzn. Kto tak naprawdę...

Ocena bardzo wysoka, ale odbiór jest bardzo osobisty. Wspaniała postać głównej bohaterki. Ujęło mnie jak głęboko weszła i odmalowała Hustvedt artystyczne środowisko, jego dobre strony, ale też te, wręcz niszczące. Proszę mi uwierzyć, to nie tylko specyfika Nowego Jorku, chociaż w Polsce mamy chyba jednak dużo mniejsze zakłamanie.

Ocena bardzo wysoka, ale odbiór jest bardzo osobisty. Wspaniała postać głównej bohaterki. Ujęło mnie jak głęboko weszła i odmalowała Hustvedt artystyczne środowisko, jego dobre strony, ale też te, wręcz niszczące. Proszę mi uwierzyć, to nie tylko specyfika Nowego Jorku, chociaż w Polsce mamy chyba jednak dużo mniejsze zakłamanie.

Niestety dla mnie była to droga przez mękę. Mało którego bohatera da się tu lubić. Czyta się ciężko, szczególnie trudno mi było przebrnąć przez pierwsze 100 stron. Fabuła tak naprawdę jest streszczona w całości z tyłu okładki, nie dowiemy się z książki nic nowego, oprócz tego co siedzi w głowie bohaterów.
Forma może i ciekawa, ale przyjemniej by się czytało gdyby zostały wplecione jakieś dialogi. Plus za to, że aż ciężko uwierzyć, że prawie wszystkie odwołania i przypisy są fikcyjne.

Niestety dla mnie była to droga przez mękę. Mało którego bohatera da się tu lubić. Czyta się ciężko, szczególnie trudno mi było przebrnąć przez pierwsze 100 stron. Fabuła tak naprawdę jest streszczona w całości z tyłu okładki, nie dowiemy się z książki nic nowego, oprócz tego co siedzi w głowie bohaterów.
Forma może i ciekawa, ale przyjemniej by się czytało gdyby zostały...

Niezwykła książka o sztuce, artystach, życiu rodzinnym, dzieciństwie które wpływa na całe nasze dorosłe życie oraz o tym, jak trudne jest życie kobiety w świecie, którym rządzą mężczyźni.

Niezwykła książka o sztuce, artystach, życiu rodzinnym, dzieciństwie które wpływa na całe nasze dorosłe życie oraz o tym, jak trudne jest życie kobiety w świecie, którym rządzą mężczyźni.

Zachwyca mnie doskonała kompozycja tej książki. Wszystko jest na swoim miejscu - nic dodać, nic ująć. Dziwnie identyfikowałam się z bohaterką, chociaż jej świat (sztuki) jest daleki od mojego. Był jednak bardzo sugestywnie przedstawiony. I po raz kolejny przekonujemy się, jak kluczowe dla naszego życia jest dzieciństwo - relacja z rodzicami.
Czułam potrzebę ponownego przeczytania tej książki po dwóch latach. Jeszcze bardziej jestem przekonana, że to arcydzieło.

Zachwyca mnie doskonała kompozycja tej książki. Wszystko jest na swoim miejscu - nic dodać, nic ująć. Dziwnie identyfikowałam się z bohaterką, chociaż jej świat (sztuki) jest daleki od mojego. Był jednak bardzo sugestywnie przedstawiony. I po raz kolejny przekonujemy się, jak kluczowe dla naszego życia jest dzieciństwo - relacja z rodzicami.
Czułam potrzebę ponownego...

Dla mnie straszna nuda. Może jakbym interesowała się sztuką to bardziej by mnie zainteresowała ta pozycja, ale dla takiego laika jak ja - droga przez mękę. W kółko jedno i to samo. Nie polecam.

Dla mnie straszna nuda. Może jakbym interesowała się sztuką to bardziej by mnie zainteresowała ta pozycja, ale dla takiego laika jak ja - droga przez mękę. W kółko jedno i to samo. Nie polecam.