Książkę czyta się wybitnie szybko, lekko i przyjemnie, bo mimo poruszanych trudnych tematów związanych z rodzicielstwem (a raczej radzeniem sobie bez niego),relacjami i poszukiwaniem złotego środka podczas burzy targającej związek nie ma tu przeładowania. Jest ten balans, który wyławia czytelnika z nura, którego dał w walącą się z każdej strony relację dwójki dorosłych ludzi, którzy gdzieś po drodze stali się sobie zupełnie obcy, pełni wątpliwości, a jednak i egoizmu, gdzie mesjanizm wcale nie jest wskazany i tylko pozornie robią coś dla tej drugiej osoby, by poczuć się lepiej. Humor przełamujący te ciężkie tematy sprawia, że nie czułam się przytłoczona, a terminologia i opisy zabiegów pokazują jak głęboki i złożony jest to problem i jakie konsekwencje ma dla Anety, a jakie dla Wojtka.

Książkę czyta się wybitnie szybko, lekko i przyjemnie, bo mimo poruszanych trudnych tematów związanych z rodzicielstwem (a raczej radzeniem sobie bez niego),relacjami i poszukiwaniem złotego środka podczas burzy targającej związek nie ma tu przeładowania. Jest ten balans, który wyławia czytelnika z nura, którego dał w walącą się z każdej strony relację dwójki dorosłych...

Bardzo potrzebna książka. Bardzo prawdziwa. Jednocześnie bawi i wzrusza. Pierwszy raz czytam książkę w której niepłodność przedstawiona jest z pozycji mężczyzny. Pary starające się o dziecko z pomocą lekarską z pewnością odnajdą tam cząstkę siebie.

Bardzo potrzebna książka. Bardzo prawdziwa. Jednocześnie bawi i wzrusza. Pierwszy raz czytam książkę w której niepłodność przedstawiona jest z pozycji mężczyzny. Pary starające się o dziecko z pomocą lekarską z pewnością odnajdą tam cząstkę siebie.

Jakoś mnie nie porwała ta historia. Styl autorki za bardzo mi nie odpowiadał. Poruszony temat jest ważny, ale czegoś zabrakło...

Jakoś mnie nie porwała ta historia. Styl autorki za bardzo mi nie odpowiadał. Poruszony temat jest ważny, ale czegoś zabrakło...

Bardzo trudna, a ciekawa książka o parze, która nie może mieć dziecka, przeczytałam z przyjemnością.

Bardzo trudna, a ciekawa książka o parze, która nie może mieć dziecka, przeczytałam z przyjemnością.

Temat poruszony w powieści był mi, niestety, przez pewien czas bliski, dlatego wywołała ona we mnie dużo emocji. Najważniejsze przesłanie? Bohaterowie, pomimo słusznego już wieku, nie są gotowi na dziecko, bo sami zachowują się jak dzieci. Nie zgadzam się z większością komentarzy, że tylko bohaterka jest winna. Bohater także nie dojrzał. Gardzi kobietą w ciąży, która założyła tunikę-bombkę, bo jej figura jest bez kształtu.i jest przekonany, że jego żona nigdy nie pozwoliłaby sobie na taki wygląd. Serio? Nawet w przypadku, gdyby jakakolwiek inna odzież ją drażniła albo po serii mdłości, atakach zgagi, bólu pleców, piersi, ciężkim oddechu na skutek uciskania przez dziecko przepony zwyczajnie nie miała ochoty się stroić dla męża i całego świata?
Nie potrafią dyskutować i poznawać swoich poglądów na kontrowersyjne tematy w zaciszu domowym, tylko robią sceny u lekarza.
To nie jest dojrzały, pełen miłości i szacunku związek. To związek dwojga rozpieszczonych indywidualności. Uważam, że autorka doskonale to wydobyła.
Moja ocena wynika z tego, że nie odpowiada mi tak chaotyczny sposób narracji.

Temat poruszony w powieści był mi, niestety, przez pewien czas bliski, dlatego wywołała ona we mnie dużo emocji. Najważniejsze przesłanie? Bohaterowie, pomimo słusznego już wieku, nie są gotowi na dziecko, bo sami zachowują się jak dzieci. Nie zgadzam się z większością komentarzy, że tylko bohaterka jest winna. Bohater także nie dojrzał. Gardzi kobietą w ciąży, która...

Fabuła tej książki jest niezwykle prawdziwa, dobitna, brak tu sentymentów w wypowiedziach bohaterów, jednak jest to proces celowy. Zwykle, gdy pisze się o problemach z płodnością, uwzględnia się wyłącznie ból kobiety, a pomija smutek mężczyzny. Dlaczego? Sama nie potrafię tego zrozumieć... Przecież mężczyźni też mają marzenia, uczucia, chcą być ojcami. Autorka zaskoczyła mnie, że w powieści tej głównym bohaterem, a zarazem narratorem, jest właśnie mężczyzna. Wojciech Raczyński, bo o nim mowa, to trzydziestoośmioletni "korposzczurek", mąż Anety. Ma on bardzo wysoką pozycję zawodową, stać go na wiele, a jego żona to także ceniona w swoim fachu kobieta. Do pełni szczęścia brakuje im dziecka, jednak zajście w ciążę nie przychodzi w sposób łatwy i bezproblemowy. W końcu para decyduje się na spotkanie z lekarzem. Fachowiec proponuje im różne metody- inseminację, in vitro, a nawet skorzystanie z banku nasienia. Czy Wojtkowi i Anecie w końcu się uda? Tego nie zdradzę, jednak warto zwrócić uwagę na to, jak długa, męcząca i pełna wyrzeczeń jest droga do posiadania pełnej i szczęśliwej rodziny.
Autorka poruszyła bardzo ważny problem- pokazała, jak silne może być parcie kobiety na zajście w ciążę. Takie kobiety zaczynają traktować swoich partnerów jak reproduktorów, nie interesuje ich nic poza poczęciem. W zbliżeniach takich par nie ma miłości, a wręcz mechaniczne wykonanie zadania, które ma się skończyć oceną celującą. Na początku było mi żal Anety, ale bywało, że zachowywała się wręcz tragicznie. Jak można nie wspierać męża w momencie, gdy ten musi pochować własnego ojca? Nawet w takiej chwili Aneta zwracała uwagę na aspekty niepłodności i interesowała ją tylko ciąża, nic poza tym. Nie mogę powiedzieć, że ją rozumiem, ponieważ nie dotknął mnie osobiście ten problem, jednak autorka potrafiła podkreślić, do jak ogromnych wyrzeczeń posunie się mężczyzna, który prawdziwie kocha swoją partnerkę. Wojciech rzucił palenie, zrezygnował z alkoholu na imprezach, a nawet zgadzał się na metody badawcze, które zawsze traktował negatywnie. Nie był za zasadami związanymi z in vitro, ale i tak poddał się woli Anety.
Serdecznie polecam tę książkę i już wiem, że sięgnę po inne powieści autorki. Brawo!

Fabuła tej książki jest niezwykle prawdziwa, dobitna, brak tu sentymentów w wypowiedziach bohaterów, jednak jest to proces celowy. Zwykle, gdy pisze się o problemach z płodnością, uwzględnia się wyłącznie ból kobiety, a pomija smutek mężczyzny. Dlaczego? Sama nie potrafię tego zrozumieć... Przecież mężczyźni też mają marzenia, uczucia, chcą być ojcami. Autorka zaskoczyła...

Książka ma wciągającą fabułę, momentami dowcipną, momentami tragiczną. Szybko się czyta, akcja wartka, ciągle coś się dzieje, nie ma nielubianych przeze mnie dłużyzn.
Książka podnosi ważny problem społeczny jakim jest niepłodność, tym razem widziany oczami mężczyzny. Trafne spostrzeżenia, ciekawe ukazanie pary 30-parolatków będącej w kryzysie, niesztampowe i zaskakujące zakończenie.
Książka wciąga i nie nudzi. Polecam.

Książka ma wciągającą fabułę, momentami dowcipną, momentami tragiczną. Szybko się czyta, akcja wartka, ciągle coś się dzieje, nie ma nielubianych przeze mnie dłużyzn.
Książka podnosi ważny problem społeczny jakim jest niepłodność, tym razem widziany oczami mężczyzny. Trafne spostrzeżenia, ciekawe ukazanie pary 30-parolatków będącej w kryzysie, niesztampowe i zaskakujące...

Wady i zalety książki:
1. Wady:
- zakończenie (wyrwałem 2 ostatnie strony)
- utrwalenie stereotypu : karierowicze mają potem problem z płodnością (nieprawda, to dziś problem młodych >25 lat)
2. Zalety:
- humor
- bardzo realistyczny opis doznań cierpiących ludzi zmagających się z problemem niepłodności
- świetnie oddana perspektywa z punktu widzenia mężczyzny (jak to się udało autorce kobiecie ???)
- język

Wady i zalety książki:
1. Wady:
- zakończenie (wyrwałem 2 ostatnie strony)
- utrwalenie stereotypu : karierowicze mają potem problem z płodnością (nieprawda, to dziś problem młodych >25 lat)
2. Zalety:
- humor
- bardzo realistyczny opis doznań cierpiących ludzi zmagających się z problemem niepłodności
- świetnie oddana perspektywa z punktu widzenia mężczyzny (jak to się...

Trudna historia warta poznania. Można zrozumieć co przechodzą ludzie w sytuacji, która wydaje się bez wyjścia.

Trudna historia warta poznania. Można zrozumieć co przechodzą ludzie w sytuacji, która wydaje się bez wyjścia.

Początek książki był zabawny , lubię taki sposób pisania. To co wydawało się początkowo zabawne zmieniło się dla mnie w koszmar. Współczułam Wojtkowi i Anecie , nigdy na szczęście nie miałam w moim otoczeniu pary starającej się o potomstwo. Książka bardzo dobra, polecam .

Początek książki był zabawny , lubię taki sposób pisania. To co wydawało się początkowo zabawne zmieniło się dla mnie w koszmar. Współczułam Wojtkowi i Anecie , nigdy na szczęście nie miałam w moim otoczeniu pary starającej się o potomstwo. Książka bardzo dobra, polecam .