Hmmm... Co ja mogę napisać o "Talonie"...?

To, co przedstawiła nam Julie Kagawa to dość ciekawa opowieść o smokach, ludziach, wojnie pomiędzy nimi, ale także o stereotypach no i tej wszechobecnej miłości.

Ember Hill jest smokiem i razem z bratem zostaje wysłana do Kalifornii, aby tam w ciele człowieka zasymilować się ze społeczeństwem. Nastolatkowie należą do tajemniczego Talonu - organizacji smoków, która pisze każdemu swojemu członkowi życie. Smoki nie mają więc wyboru i muszą robić to, co Talon im rozkaże. Ale nie Ember. Zaintrygowana tym, co o Talonie twierdzi tajemniczy smok-zbieg Cobalt, Ember zaczyna mieć wątpliwości, co do tego, czy pragnie w tej organizacji pozostać.

Z drugiej strony mamy też Garreta Xaviera Sebastiana (musiałam napisać jego wszystkie imiona wraz z nazwiskiem - tak idealnie się dopełniają xD) - siedemnastoletniego żołnierza Zakonu Świętego Jerzego, który w wieku iluś tam lat stracił rodziców, a winne były temu właśnie smoki. Zakon od wieków prowadzi z nimi wojnę, a Garret - wzorowy żołnierz, nigdy nie miał życia normalnego nastolatka. Aż do czasu wyjazdu do Kalifornii, gdzie miał wytropić smoka ukrytego w ludzkim ciele - cichego agenta czy jakoś tak. No i poznaje Ember.

Bohaterowie nie zachwycają tak, jak na to liczyłam. Ember to nabuzowana, nadpobudliwa nastolatka, u której powinno się wręcz stwierdzić ADHD, ale niestety jest też mało spostrzegawcza i czasami jej zachowanie jest niesamowicie głupie, naiwne i infantylne. Garret z kolei jest jej całkowitym przeciwieństwem - mdły, spokojny, opanowany i zupełnie nie doświadczony w sprawach międzyludzkich (taki paradoks, smok lepiej dogaduje się z ludźmi, niż człowiek). Chociaż mamy tu jeszcze Raileya/Cobalta, który jest tą postacią z charakterem, jest tym książkowym bad boyem, ale tylko do czasu, gdy odkrywamy, że tylko na takiego wygląda, a tak naprawdę jest megadobry (schemat!!!).

Co mnie najbardziej denerwowało w książce? Język. Tak nie mogłam się odnaleźć w stylu pisania Kagawy, że czasami miałam ochotę rzucić książkę w kąt i o niej zapomnieć. Niestety bardzo mnie ciekawiło, jak to wszystko potoczy się dalej, że po prostu musiałam zaakceptować ten denerwujący brak czasowników w niektórych zdaniach. Język był największym minusem.

A co z plusami? A no historia. Kocham smoki, uwielbiam wszystko to, co smocze, a historia przedstawiona przez Julie jest największym atutem powieści. Wymyślenie tajnej organizacji zrzeszającej smoki, dorzucenie do tego zakonu z nimi walczącego - Julie, niech się uściskam! No ale niestety ta cała historia jest przewidywalna do bólu. Niektórych fragmentów się nie spodziewasz, ale teoretyczne zwroty akcji, które miały cię wbić w fotel, tak, że nie mógłbyś się ruszyć, po prostu są do przewidzenia na 50 stron przed zwrotem.

To jeszcze może coś o innym wątku?
Wątek miłosny jest dość dobrze napisany (aczkolwiek błagam, niech to się nie przerodzi w jeden z tych strasznych trójkątów, w którym dziewczyna nie wie, czego chce... Tu Ember jeszcze jakoś to kontroluje, oby w drugiej części tego nie zniszczyła).

No cóż... Książka nie powala. Jednak ze względu na jej historię i, dobra, niech będzie, bohaterów też, naprawdę miło się ją czyta i na pewno nie jest to strata czasu.

Hmmm... Co ja mogę napisać o "Talonie"...?

To, co przedstawiła nam Julie Kagawa to dość ciekawa opowieść o smokach, ludziach, wojnie pomiędzy nimi, ale także o stereotypach no i tej wszechobecnej miłości.

Ember Hill jest smokiem i razem z bratem zostaje wysłana do Kalifornii, aby tam w ciele człowieka zasymilować się ze społeczeństwem. Nastolatkowie należą do...